Postanowienie SN z dnia 10 maja 2022 r., sygn. I USK 396/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania M. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 10 maja 2022 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa […],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w […] wyrokiem z dnia 18 listopada 2020 r. oddalił apelację M. K. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 9 października 2019 r., oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 6 października 2017 r., odmawiającej ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach, wobec nieudowodnienia wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej wnioskodawca, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 29) w związku z art. 32 tej ustawy oraz § 2 ust. 1 § 4 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U. z 1983 r. Nr 8 poz.43, dalej zwane „rozporządzeniem”) w związku z załącznikiem do rozporządzenia - wykazem A, dział VI, pkt 7, przez ich błędną wykładnię i posłużenie się jedynie wykładnią literalną przepisów, a nie celowościową i funkcjonalną przy ocenie okresów pracy ubezpieczonego w S. i warunków pracy tam świadczonej przez skarżącego w klejowni i w maszynowni, przez przyjęcie, że okresy pracy świadczonej w oddziale maszynowni nie były pracą w warunkach szczególnych, jako że czynności wykonywane w maszynowni nie są objęte wykazem A rozporządzenia, a nadto przez błędną ocenę okresów pracy ubezpieczonego uzasadniających prawo do świadczeń emerytalnych, w których praca wykonywana była w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym danym stanowisku pracy, przejawiającą się w braku ustalenia rzeczywistego wymiaru czasu pracy, zakresu obowiązków ubezpieczonego i rodzaju świadczonej pracy w S. na jednej hali, bez podziału fizycznego między pomieszczeniem oddziału klejowni i maszynowni. Ponadto podniósł także zarzut naruszenia przepisów postępowania: 1) art. 233 § 1 k.p.c., polegającego na błędnej i wykraczającej poza schematy logiki formalnej ocenie materiału dowodowego w postaci dokumentów angaży skarżącego znajdujących się w archiwalnych aktach osobowych i przyjęcie przez Sąd bezprawnego domniemania, że skoro z dokumentów tych wynika, że odwołujący się pracował w oddziale maszynowni od początku zatrudnienia do 31 października 1983 r. oraz od 1 lipca 1985 r. do końca zatrudnienia, to w oddziale klejowni pracował on jedynie od 1 listopada 1983 r. do 30 czerwca 1985 r., w sytuacji gdy dowody w postaci zeznań świadków: S. S., G. K. i skarżącego, uznane przez Sąd za wiarygodne, wykazywały przeciwną, istotą w stanie faktycznym sprawy okoliczność wskazującą na wykonywanie pracy z użyciem klejów zawierających rozpuszczalniki organiczne (dalej również kleje organiczne), co doprowadziło do błędnego przyjęcia przez Sąd, że skarżący nie spełnił warunku osiągnięcia 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach; 2) art. 233 § 1 k.p.c., przez częściowo błędną, wybiórczą i niewszechstronną ocenę dowodu w postaci zeznań świadków S. S., G. K. oraz skarżącego i pominięcie przez Sąd, istotnej dla rozstrzygnięcia sporu okoliczności, że praca w oddziale klejowni i oddziale maszynowni była wykonywana na jednej hali, naprzemiennie godzinowo w ciągu dnia przy różnych stanowiskach pracy, przy użyciu klejów organicznych i w której to hali nie było żadnych ścian działowych, co doprowadziło Sąd do błędnego przyjęcia jakoby praca skarżącego dla S. nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych; 2) art. 233 § 1 k.p.c., przez częściowo błędną, wybiórczą i niewszechstronną ocenę dowodu w postaci zeznań świadków S. S., G. K., a także skarżącego i pominięcie przez Sąd bezspornego faktu, że: a) ubezpieczony, mimo iż pracował naprzemiennie na stanowiskach pracy w oddziale klejowni i w oddziale maszynowni, to wykonując pracę w maszynowni, w każdej chwili mógł być zawezwany do wykonywania czynności w klejowni i na odwrót, a system czasu nie był przez pracodawcę uprzednio określony z wyróżnieniem na wskazanie czasu pracy w obu oddziałach, zatem cały czas pozostawał w gotowości do wykonywania pracy w klejowni i w maszynowni z użyciem klejów organicznych; b) świadek S. S. zeznał, że „około 50% na 50% pracowałem na klejowni i na maszynowni. Ze skarżącym było podobnie”, co doprowadziło Sąd do błędnej oceny okresów pracy ubezpieczonego w S. i bezprawnego przyjęcia - bez ustalenia rzeczywistego czasu pracy ubezpieczonego z użyciem klejów organicznych - braku świadczenia pracy w warunkach szczególnych; c) wraz z skarżącym w okresie od 1975 r. do 1998 r. analogiczną pracę na stanowisku stolarza wykonywał świadek S. S., któremu to przyznano prawo do wcześniejszej emerytury ze względu na pracę w szczególnych warunkach (pracę w klejowniach z użyciem klejów organicznych), co wobec załączenia akt sprawy o emeryturę świadka S. S. stanowiło pominięcie istotnego materiału dowodowego i błędne przyjęcia przez Sąd założenia, jakoby praca skarżącego w S. nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
