Postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. II UZ 88/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)
SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania I. Sp. z o.o. z siedzibą w G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
z udziałem zainteresowanego B. P.
o podstawę wymiaru składek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 kwietnia 2022 r.,
zażalenia odwołującego się na postanowienie Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 10 września 2021 r., sygn. akt III AUz (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...) postanowieniem z dnia 10 września 2021 r. odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez odwołującą się I. Sp. z o.o. w G. od postanowienia tego Sądu z dnia 9 grudnia 2020 r., oddalającego zażalenie odwołującej się na postanowienie Sądu pierwszej instancji.
Sąd Apelacyjny wyjaśnił, że skarga kasacyjna odwołującej się podlegała odrzuceniu, bowiem odwołująca się nie uzupełniła braków tej skargi w zakreślonym jej terminie. Istotę sprawy, w której została wniesiona skarga kasacyjna, stanowiło ustalenie wyższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne należnych od odwołującej się, a więc wyższej składki, także od umów zlecenia zawartych pomiędzy zainteresowaną a l. S.A. Odwołująca się wskazała zaś w zażaleniu łączną wartość przedmiotu zaskarżenia w kilkudziesięciu sprawach, określając ją w kwocie 388.798 zł, podczas gdy prawidłowa wartość sporu i zaskarżenia powinna dotyczyć decyzji wydanej w odniesieniu do zainteresowanej. Na zobowiązanie Sądu Apelacyjnego, aby wskazała sposób wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w zakresie decyzji dotyczącej zainteresowanej, pełnomocnik płatnika ponownie podał zaś w piśmie procesowym z dnia 22 lipca 2021 r. kwotę 388.798 zł, podnosząc, że wystosowanie do pełnomocnika takiego zobowiązania nie znajdowało umocowania w przepisach prawnych. Wbrew temu twierdzeniu, to na nim jednak ciążył obowiązek wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia i sposobu jego obliczenia. Zgodnie art. 126 § 1 k.p.c. w każdym piśmie należy bowiem podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy dopuszczalność środka odwoławczego. Sąd Apelacyjny podzielił w tym zakresie stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 10 lutego 2010 r., II UZ 55/09, zgodnie z którym sąd drugiej instancji nie może bezkrytycznie przyjmować dowolnych twierdzeń o wartości przedmiotu zaskarżenia i powinien wezwać stronę do uzupełnienia skargi kasacyjnej przez skonkretyzowanie tej wartości, a następnie ocenić ją z punktu widzenia dopuszczalności skargi kasacyjnej. W rezultacie sąd, do którego wniesiono skargę kasacyjną, dokonuje sprawdzenia, czy jej oznaczenie nastąpiło według reguł określonych w art. 19-24 k.p.c. Dopiero przedstawienie sposobu obliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia umożliwia jej sprawdzenie przez sąd. Z tego względu wezwanie do przedstawienia sposobu wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżania jest więc wezwaniem do usunięcia braku formalnego skargi kasacyjnej, a odrzucenie skargi kasacyjnej ze względu na niespełnienie przez nią wymagania, które stosownie do przepisów ustawy jest konieczne z punktu widzenia dopuszczalności skargi, nie narusza prawa do sądu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
