Postanowienie SN z dnia 15 marca 2022 r., sygn. II USK 544/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania K. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.
o prawo do renty socjalnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 marca 2022 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...)
z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża ubezpieczonej kosztami pełnomocnika organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa (…), Sąd Apelacyjny w (…) – w sprawie z odwołania K. R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. – oddalił apelację ubezpieczonej od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. akt V U (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie K. R. od decyzji organu rentowego z dnia 6 października 2017 r. – odmawiającej jej prawa do renty socjalnej.
Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego ubezpieczona zaskarżyła skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że skarga jest „oczywiście uzasadniona z uwagi na błędną wykładnię w zakresie łącznego stosowania art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o rencie socjalnej z dnia 27 czerwca 2003 r. oraz art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 13 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”. W ocenie skarżącej chociaż Sąd I instancji przeprowadził w niniejszej sprawie dowody z opinii szeregu biegłych sądowych z zakresu specjalności medycznych, żadna z opinii nie dała de facto odpowiedzi na pytanie, dlaczego w okresie młodzieńczym ustalono w stosunku do skarżącej lekkie upośledzenie umysłowe w ogólnym funkcjonowaniu intelektualno-poznawczym dziecka, co zakwalifikowało skarżącą do nauczania specjalnego i w jakim stopniu trudności środowiskowe, rozwojowe i psychologiczne mogły przyczynić się do dalszego rozwoju psychofizycznego i psychospołecznego skarżącej, co stanowiłoby punkt wyjścia dla rozważań, czy powstałe w okresie późniejszym problemy zdrowotne skarżącej pozostają w związku ze stwierdzonym upośledzeniem, czy też nie, a w konsekwencji punkt wyjścia dla rozważań w zakresie prawidłowości subsumpcji normy prawnej z art. 4 ust. 1 pkt. 1 ustawy o rencie socjalnej. Wyrok Sądu Apelacyjnego prowadzi do wniosku, że w ocenie Sądu dla ustalenia zakresu oddziaływania powołanych przepisów prawa materialnego, a zatem dla ustalenia całkowitej niezdolności do pracy i prawa do renty socjalnej nie ma znaczenia materiał dowodowy z okresu edukacji skarżącej świadczący o jej upośledzeniu umysłowym (tj. w okresie, o którym mowa w treści art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
