Postanowienie SN z dnia 1 marca 2022 r., sygn. II USK 464/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania E. H. S.
przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.
o wysokość świadczeń służb mundurowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 1 marca 2022 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na rzecz E. H. S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 19 listopada 2020 r. oddalił apelację Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. (dalej jako organ emerytalny) od wyroku Sąd Okręgowego w S. z dnia 22 listopada 2019 r., którym zmieniono zaskarżone przez ubezpieczonego E. H. S. decyzje i zobowiązano organ emerytalny do przeliczenia emerytury ubezpieczonego z pominięciem art. 15c ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 723 ze zm.; dalej ustawa zaopatrzeniowa) oraz do przeliczenia renty inwalidzkiej z pominięciem art. 22a ust. 1, 2 i 3 tej ustawy oraz zasądzono od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Apelacyjny przypomniał, że istotą postępowania w sprawie były odwołania ubezpieczonego od obu decyzji organu emerytalnego dotyczących zmniejszenia jego świadczeń z uwagi na przyjęcie przez organ pełnienia przez niego w okresie od dnia 1 kwietnia 1985 r. do dnia 31 lipca 1990 r. służby na rzecz totalitarnego państwa, a zmiana tych decyzji w sposób oczywisty zmierzała do zobowiązania organu emerytalnego do wyliczenia tych świadczeń bez przyjmowania okresów pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa, czyli bez zmniejszenia świadczeń na mocy ustawy zaopatrzeniowej. Ubezpieczony pełnił służbę w milicji (policji) od dnia 1 grudnia 1977 r. do dnia 15 stycznia 1999 r., a materiał dowodowy nie pozwalał na zakwalifikowanie jego służby w relatywnie krótkim czasie (po dniu 1 kwietnia 1985 r.) jako służby na rzecz państwa totalitarnego. Wiarygodne są zeznania ubezpieczonego konfrontowane z jego aktami osobowymi, że rozpoczynał pracę w wydziale ruchu drogowego w 1977 r., a w komórce SB znalazł się w związku z ukończeniem studiów. Przy czym o pracę w tej komórce nie ubiegał się, a następnie od 1990 r. ponownie wrócił do wydziału ruchu drogowego, w którym pełnił służbę aż do końca służby w Policji. W konkluzji Sąd Apelacyjny uznał, że w okresie objętym informacją IPN ubezpieczony nie pełnił służby na rzecz państwa totalitarnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
