Postanowienie SN z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. II PSK 267/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko Szkole Podstawowej im. (…) w P.
o odprawę i sprostowanie świadectwa pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 lutego 2022 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. akt VII Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powódki A. B. na rzecz pozwanej Szkoły 1.350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w G. wyrokiem z 22 czerwca 2020 r. oddalił apelację powódki A. B. od wyroku Sądu Rejonowego w G. z 16 sierpnia 2019 r., który oddalił jej powództwo o odprawę i sprostowanie świadectwa pracy przeciwko Szkole Podstawowej imienia (…) w P.
Sąd Rejonowy ustalił, iż pismem z 25 maja 2018 r. dyrektor pozwanej skierował do powódki pismo zatytułowane wypowiedzenie warunków umowy o pracę. Przyczyną wypowiedzenia były zmiany w arkuszu organizacyjnym na rok szkolny 2018/2019. Po upływie okresu wypowiedzenia, to jest od 1 września 2018 r. dyrektor zaproponował powódce nowe warunki pracy - zatrudnienie na stanowisku nauczyciel świetlicy szkolnej w wymiarze 26/26 godzin dydaktycznych tygodniowo. Pismem z 12 lipca 2018 r. powódka złożyła oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków umowy o pracę. Jednocześnie powódka wskazała, że w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2018 r. na skutek odmowy przyjęcia nowych warunków zatrudnienia prosi o wypłacenie sześciomiesięcznej odprawy i wydanie świadectwa pracy. Pismem z 27 lipca 2018 r. dyrektor pozwanej poinformował powódkę, iż w związku ze zmianą arkusza organizacyjnego szkoły na rok 2018/2019 polegającego na zwiększeniu oddziałów klasowych zachodzi potrzeba pomocy psychologiczno - pedagogicznej. Dyrektor pozwanej poinformował, że w związku z powyższym od 1 września 2018 r. pełnić będzie powódka funkcję pedagoga w wymiarze 10/20 i terapeuty pedagogicznego w wymiarze 10/20, łącznie pensum powódki wyniesie 20/20 godzin dydaktycznych w tygodniu. Pismem z 8 sierpnia 2018 r. powódka poinformowała o braku zgody na cofnięcie wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Powódka w piśmie wskazała, że w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2018 r. na skutek odmowy przyjęcia nowych warunków zatrudnienia wzywa do wypłacenia sześciomiesięcznej odprawy. W odpowiedzi na pismo powódki z 8 sierpnia 2018 r. dyrektor wskazał, że w związku z odmową przyjęcia przez powódkę nowych warunków pracy i płacy, brak jest podstaw do wypłaty powódce odprawy pieniężnej. Pozwany wskazał, że zaproponowano powódce odpowiednią pracę, która powinna być przyjęta przez pracownika. 31 sierpnia 2018 r. pomiędzy powódką a dyrektorem Szkoły Podstawowej numer (…) w R. została zawarta umowa o pracę na podstawie mianowania. Zgodnie z umową powódka miała wykonywać pracę przy pensum w wysokości 18/18 na stanowisku nauczyciela. Pismem z 1 września 2018 r. dyrektor Szkoły Podstawowej numer (…) w R. powierzyła powódce stanowisko wicedyrektora szkoły na okres od 3 września 2018 r. do 31 sierpnia 2023 r. Zdaniem Sądu Rejonowego zmiana stanowiska pracy powódki wskazana w piśmie z 25 maja 2018 r. była oświadczeniem dyrektora pozwanej nieważnym z mocy prawa na mocy art. 18 § 1 i 2 k.p. jak i na podstawie art. 58 § 1 k.c. i nie mogła doprowadzić do zmiany istniejącego stosunku pracy pomiędzy stronami, co oznacza, że pismo to nie wywierało skutku w zakresie zmiany stanowiska pracy powódki. Pismo wywoływało jedynie taki skutek, że rozwiązywało z dniem 31 sierpnia 2018 r. stosunek pracy łączący strony, czego powódka nie zakwestionowała w trybie właściwym dla roszczeń dotyczących niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę. Istotnym z punktu widzenia roszczenia wywodzonego przez powódkę w tej sprawie jest pismo dyrektora pozwanej z 27 lipca 2018 r., w którym poinformował powódkę, że od 1 września 2018 r. będzie pełnić funkcję pedagoga w wymiarze 10/20 godzin oraz terapeuty pedagogicznego w wymiarze 10/20 godzin, co łącznie dało pensum 20/20 godzin i było zgodne z kwalifikacjami powódki oraz z jej stanowiskiem zatrudnienia. Powódce nie przysługuje zatem prawo do odprawy. Zarówno odprawa mająca oparcie w art. 20 Karty Nauczyciela jak i odprawa znajdująca uzasadnienie w art. 225 ustawy Przepisy wprowadzające Prawo oświatowe (PwProśw) może być należna jedynie wówczas, gdy spełnione są łącznie przesłanki tych przepisów, a zatem co do art. 225 ustawy prawo powstaje w razie, gdy dalsze zatrudnienie nauczyciela nie jest możliwe z uwagi na wygaszenie kształcenia w gimnazjum. Podczas gdy art. 20 Karty Nauczyciela ma zastosowanie w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planów nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnienie nauczyciela. Nie zaistniała którakolwiek przyczyna określona w przepisach na dzień rozwiązania stosunku pracy jak i wypowiedzenia umowy o pracę niezgodnego z przepisami prawa. Oświadczenie z 25 maja 2018 r. było nieważne w części w jakiej proponowało powódce inne stanowisko pracy w wymiarze czasu pracy dotychczasowym. Na dzień zaś rozwiązania stosunku pracy, in concreto na pewno już w lipcu 2018 r. pozwana dysponowała możliwością dalszego zatrudnienia powódki w wymiarze dotychczasowym na stanowisku na którym wykonywała swoje obowiązki, a zatem nie istniały żadne okoliczności faktyczne o których mowa w art. 225 ustawy wprowadzającej czy też art. 20 Karty Nauczyciela.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
