Postanowienie SN z dnia 23 lutego 2022 r., sygn. I USK 359/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z odwołania A. N.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o prawo do emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 lutego 2022 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 września 2020 r., sygn. akt III AUa […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., decyzją z 10 sierpnia 2017 r., odmówił przyznania ubezpieczonemu A. N. prawa do emerytury w wieku obniżonym, ponieważ nie wykazał on wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 6 lat, 1 miesiąc i 16 dni takiej pracy. Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach okres od 1 października 1992 r. do 31 grudnia 1998 r., zgodnie ze świadectwem wystawionym przez pracodawcę E. S.A., w którym podano, że w tym czasie ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę maszynisty ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych jako pomocnik maszynisty i maszynista zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych. Pracodawca nie zaliczył natomiast ubezpieczonemu do pracy w szczególnych warunkach okresu pracy przed 1 października 1992 r.
Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego, domagając się zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia na stanowisku pomocnika operatora w wytwórni mas bitumicznych.
Sąd Okręgowy w B., wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 19 sierpnia 2017 r. oraz stwierdził, że ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że odwołujący się (ur. 19 sierpnia 1957 r.) od 18 sierpnia 1981 r. był zatrudniony przez Rejon Dróg Publicznych w B. Obwód Drogowy nr (…) w K., który prowadził wytwórnię mas bitumicznych. Ubezpieczony wykonywał tam prace polegające na obsłudze zespołu maszyn i urządzeń, w tym naprawie i konserwacji maszyn do produkcji mas bitumicznych, kontroli temperatury asfaltu i masy bitumicznej, utrzymywaniu w czystości podajnika jednonaczyniowego oraz sit w sortowniku. W związku z likwidacją wytwórni mas bitumicznych w K. ubezpieczony 11 czerwca 1983 r. został przeniesiony do Grupy Robót nr (…) w B., gdzie funkcjonowała duża wytwórnia mas bitumicznych (tzw. otaczarnia) wraz zespołem kruszenia (tj. urządzeniami do kruszenia kamienia). W wytwórni pracowało około 80-100 pracowników. Praca ubezpieczonego polegała na utrzymaniu w ruchu oraz konserwacji maszyn i urządzeń pracujących w otaczarni oraz w zespole kruszenia. Wykonywał ją do 30 września 1992 r. W jego miejscu pracy było wysokie zapylenie, hałas, wysoka temperatura. W okresie od 1 kwietnia 1984 r. do 28 lutego 1985 r. ubezpieczony był zatrudniony na 1/3 etatu. Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadków oraz ubezpieczonego co do rodzaju pracy wykonywanej przez niego w tym czasie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
