Postanowienie SN z dnia 23 lutego 2022 r., sygn. I USK 370/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z odwołania K. N. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą L.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
z udziałem zainteresowanych: I. L., W. P., B. G. i A. G.
o ustalenie ubezpieczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 lutego 2022 r.,
skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. akt III AUa […],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od odwołującej się K. N. (prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą L. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., decyzjami z 2 sierpnia 2018 r., ustalił, że I. L., W. P., B. G. i A. G. w okresach wskazanych w decyzji podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, jako osoby wykonujące na rzecz płatnika składek K. N. pracę na podstawie umowy zlecenia.
W odwołaniu płatnik składek K. N. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą L. w K. domagała się zmiany zaskarżonych decyzji. Twierdziła, że płatnika oraz zainteresowane łączyły umowy o dzieło.
Sąd Okręgowy w K., wyrokiem z 24 stycznia 2020 r., oddalił odwołania płatnika składek i zasądził od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że K. N. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na ręcznym wytwarzaniu karnetów ozdobnych i ich sprzedaży. W okresie objętym zaskarżonymi decyzjami zawarła z I. L., W. P., A. G. i B. G. umowy nazwane „umowami o dzieło”, których przedmiotem było wykonanie karnetów zdobionych okolicznościowych w ilościach od 8.000 do 15.000 sztuk. Umowy były zawierane na okresy kilkumiesięczne. Za wykonanie karnetów przysługiwało wynagrodzenie w kwocie odpowiednio 0,50-0,60 groszy brutto za każdy karnet. Wynagrodzenie płatnik składek wypłacał w terminie 14 dni od złożenia rachunku. Praca była wykonywana w miejscu zamieszkania wykonawców, w terminach określonych w umowie. W umowach przewidziano, że wykonawcom zostaną wydane wszelkie materiały niezbędne do wykonania pracy. Dodatkowo ustalono, że towar będzie odbierany od nich sukcesywnie. Praca wykonawców polegała na wykonywaniu z otrzymanych materiałów karnetów okolicznościowych, np. ślubnych, według ustalonego wzoru. Było to naklejanie na otrzymane złożone kartki gotowych napisów i zdobień, a następnie składanie określonych elementów w jedną całość. Wykonawcy wraz z materiałami otrzymywali karnet stanowiący wzór. O liczbie i rodzaju kartek do wykonania wykonawcy dowiadywali się co kilka dni. Efekt końcowy miał być zbliżony do określonego we wzorze. Prace były odbierane i weryfikowane w liczbie po 100 sztuk, co kilka dni. Odbiorem zajmował się brat odwołującej się. Gdy stwierdzono wady, uzgadniano sposób ich usunięcia tak, by zgadzała się liczba wykonanych karnetów. Wykonawcy nie byli zgłaszani do ubezpieczeń społecznych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
