Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606715)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    07.12.2022

    Postanowienie SN z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. I CSK 3346/22

    Sąd Najwyższy w składzie:

    SSN Marta Romańska

    w sprawie z powództwa A. J. i M. J.
    ‎przeciwko Banku spółki akcyjna w W.
    ‎o ustalenie,
    ‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 grudnia 2022 r.,
    ‎na skutek skargi kasacyjnej pozwanego

    od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
    ‎z dnia 14 grudnia 2021 r., sygn. akt I ACa 537/21,

    1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

    2) zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

    UZASADNIENIE

    Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989 § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do powyższych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989 § 1 k.p.c.

    Pozwany wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania z powołaniem się na występowanie w sprawie istotnych zagadnień prawnych (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), które przedstawił w formie pytań: - „Czy wymóg posiadania przez konsumenta świadomości skutków oświadczenia o zgodzie na upadek umowy kredytu z uwagi na abuzywność klauzul przeliczeniowych jest w interesie wyłącznie konsumenta, czy też obu stron czynności prawnej, a w konsekwencji czy pozwanemu przedsiębiorcy przysługuje zarzut braku podstaw orzeczenia przez sąd krajowy o nieważności umowy kredytu w sytuacji, gdy sąd ten nie zbadał stanu świadomości konsumenta, czy też sąd krajowy może nie uwzględnić tego zarzutu z tej przyczyny, że taki może skutecznie podnieść wyłącznie konsument? Czy postanowienia umowy kredytu denominowanego określające zasady przeliczeń kursowych (tzw. klauzule przeliczeniowe), na gruncie umowy o kredyt denominowany, w której kwotę kredytu stanowi wprost określona kwota walucie obcej, są tożsame (mogą być zasadnie utożsamiane) z waloryzacją umowną, o której mowa w art. 358 § 2 k.c.? Czy umowa kredytu, w której kwota kredytu i wysokość rat została wyrażona w walucie obcej, natomiast jego wypłata i spłata następowała w walucie polskiej, po stwierdzeniu niedozwolonego charakteru postanowień odsyłających do kursu kupna i sprzedaży z tabel kursowych banku, zawiera wszystkie elementy przedmiotowo istotne w rozumieniu art. 69 ust. 1 i 2 pr. bank, w szczególności kwotę i walutę oddanego do dyspozycji kredytobiorcy kredytu i czy może ona, wobec treści art. 385§ 2 k.c., dalej obwiązywać? Czy dla utrzymania ważności umowy kredytu denominowanego po usunięciu z niej postanowień odsyłających do tabeli kursów banku na etapie wypłaty i spłaty kredytu, w okoliczności gdy kwota kredytu jest w treści umowy kredytu określona w walucie obcej, zaś z części ogólnej umowy kredytu wprost wynika, iż spłata kredytu może następować bezpośrednio w walucie obcej z rachunku walutowego, konieczne jest ułożenie na nowo stosunku prawnego łączącego strony, czy też umowa ta może być dalej wykonywano poprzez spłatę w walucie obcej, co wyklucza możliwość stwierdzenia jej nieważności w związku z abuzywnością klauzul przeliczeniowych? Czy klauzule przeliczeniowe (wymiany waluty obcej na walutę rodzimą) w umowie kredytu wyrażonego (denominowanego) w walucie obcej określają „świadczenia główne” stron tej umowy w rozumieniu przepisu art. 385 § 1 zd. 2 k.c., czy spełniają jedynie funkcję pomocniczą dla wykonania świadczeń, i czy w tym drugim przypadku, ich eliminacja z treści umowy jako postanowień niedozwolonych jest równoznaczna z pozbawieniem umowy jej elementów przedmiotowo istotnych (essentialia negotii) prowadzącym do nieważności umowy?

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.