Wyrok SN z dnia 14 września 2022 r., sygn. I NSNc 675/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szczepaniec (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Aleksander Stępkowski
Radosław Jeż (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w B. przeciwko J. S. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 14 września 2022 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego Lublin-Wchód w Lublinie z siedzibą w Świdniku z 15 lipca 2020 r., sygn. I Nc 1211/20
I. oddala skargę nadzwyczajną;
II. znosi wzajemnie koszty procesu w postępowania przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
Skargę nadzwyczajną od prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku, I Wydział Cywilny, z 15 lipca 2020 r., I Nc 1211/20, w sprawie z powództwa P. S.A. w B. przeciwko J. S. o zapłatę, złożył Prokurator Generalny, zaskarżając ww. nakaz zapłaty w całości.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 i 2 u.SN zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:
I. naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w art. 64 ust. 1 i art. 76 Konstytucji RP, takich jak prawo własności oraz ochrona konsumenta jako strony słabszej strukturalnie w stosunkach prywatnoprawnych z przedsiębiorcą przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi, poprzez orzeczenie w następstwie wyłącznie formalnego sprawdzenia czy weksel przedłożony przez powoda został należycie wypełniony, a jego treść i prawdziwość nie budzi wątpliwości – nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z weksla, wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki zawartej przez J. S. z P. S.A. w B. , bez uwzględnienia konsumenckiego charakteru rozpoznawanej sprawy i bez zbadania przez Sąd z urzędu potencjalnie nieuczciwego charakteru zapisów umowy, z której wynikało zobowiązanie, w sytuacji, gdy zawarte w niej zapisy odnoszące się do rażąco wygórowanych i nieproporcjonalnych do wysokości udzielonej pożyczki kosztów pozaodsetkowych w postaci prowizji, stanowiącej de facto ukryte oprocentowanie pożyczki na poziomie zabronionym przez prawo i w istocie zmierzającej do obejścia zakazu lichwy, w sposób istotny naruszały równowagę kontaktową na niekorzyść pozwanego konsumenta i implikowało obowiązek zbadania przez sąd jej postanowień w kontekście zgodności z art. 36a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. 2019, poz. 1083) w zw. z art. 3851 k.c. i winno skutkować, zgodnie z art. 498 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. 2018, poz. 1360 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania nakazu zapłaty, dalej: „k.p.c.”) skierowaniem sprawy do rozpoznania w postępowaniu zwyczajnym, zaś zaniechanie powyższego skutkowało bezpodstawnym wzbogaceniem się powodowej spółki i naruszało prawo własności J. S. jako konsumenta, a także godziło w prawo do odpowiednio ukształtowanej procedury sądowej, zgodnie z wymogami określonymi przez art. 45 ust. 1 Konstytucji RP jako sprawiedliwości proceduralnej mającej zapewnić pozwanemu rzetelność prawa do sądu i pozbawiło pozwaną skutecznej ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi wynikającymi z art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady nr 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. o nieuczciwych warunkach w umowach konsumenckich (Dz.U. UE L 1993, nr 95, poz. 29, dalej: „Dyrektywa 93/13”);
II. rażące naruszenie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
