Postanowienie SN z dnia 12 maja 2022 r., sygn. III USK 429/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania K. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.
z udziałem R. B.
o podleganie ubezpieczeniu społecznemu i podstawę wymiaru składek,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 maja 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. akt III AUa […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
K. B. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z dnia 5 marca 2019 r. stwierdzającej, że nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika składek E. - […] B. R. od 16 października 2018 r.
Wyrokiem z dnia 30 lipca 2020 r. Sąd Okręgowy w R. zmienił powyższą decyzję i stwierdził, że K. B. jako pracownik u płatnika składek R. B. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od 16 października 2018 r., z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia w wysokości 3.000 zł.
Sąd Apelacyjny w […], wyrokiem z dnia 17 grudnia 2020 r., zmienił zaskarżony przez organ rentowy wyrok Sądu Okręgowego i ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia w wysokości 1.050 zł miesięcznie i oddalił odwołanie w pozostałej części (pkt 1.) oraz oddalił apelację organu rentowego w pozostałej części.
K. B. zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego w punkcie 1.
Skargę kasacyjną oparto na:
1) mającym wpływ na wynik sprawy naruszeniu prawa procesowego: (-) art. 378 § 1 k.p.c. w związku z art. 321 §1 k.p.c., przez wyjście w wyroku Sądu Apelacyjnego poza granice rozpoznania apelacji, co doprowadziło do wyjścia poza przedmiot rozpoznania odwołania wyznaczony zakresem decyzji organu rentowego, co skutkowało ustaleniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia w wysokości 1.050 zł, mimo że przedmiot sprawy dotyczył podlegania pod ubezpieczenia i tego właśnie dotyczył spór między stronami, a nie ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek; art. 278 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., przez dokonanie oceny godziwości wynagrodzenia ubezpieczonej w oparciu o kondycję finansową płatnika, to jest ustaleń wymagających wiadomości specjalnych, bez przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego i zastąpienie ich własnymi ustaleniami Sądu opartymi o niezgodne z prawem i tym samym błędne założenie, że sytuacja ekonomiczna płatnika nie przemawiała za ukształtowaniem wynagrodzenia na poziomie podanym na umowie o pracę w sytuacji, gdy zaległości w płatności składek na ubezpieczenie społeczne czy też strata w danym roku podatkowym nie świadczy o tym, że przedsiębiorstwo jest nierentowne,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
