Wyrok SN z dnia 29 marca 2022 r., sygn. I KA 4/22
Sygn. akt I KA 4/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Antoni Bojańczyk
SSN Marek Motuk (sprawozdawca)
przy udziale płk Gerarda Konopki z prokuratury Okręgowej w P.,
w sprawie z wniosku M. A.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 22 marca 2022 r.
apelacji wniesionej przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 maja 2021 r., sygn. akt Żo (...),
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
M. A. wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w S. z dnia 18 grudnia 1984 r., sygn. akt Sg (...), został skazany na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa z art. 305 k.k. z 1969 r. polegającego na tym, że „w dniu 8 września 1984 r. pełniąc służbę wojskową jako podchorąży SPR w CSS WOPK w B., jak również w dniu 4 października 1984 r. oraz 5 listopada 1984 r., pełniąc służbę wojskową w Jednostce Wojskowej (...) w J., odmówił obowiązku wynikającego z tej służby tj. złożenia przysięgi wojskowej i dalej w tym trwa”. Sąd Najwyższy – Izba Wojskowa w W. wyrokiem z dnia 8 lutego 1985 r., sygn. akt Rw 12/85, nie uwzględnił rewizji obrońcy M. A., natomiast z urzędu uzupełnił kwalifikację prawną jego czynu poprzez dodanie art. 58 k.k. z 1969 r., w pozostałej części utrzymując zaskarżony wyrok w mocy. Orzeczoną karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności wnioskodawca odbywał od 16 listopada 1984 r. do 8 września 1986 r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary.
W następstwie rozpoznania rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego, wyrokiem z dnia 15 marca 1991 r., sygn. akt WRN 22/91, Sąd Najwyższy – Izba Karna w W. oba powyższe zaskarżone nią wyroki zmienił poprzez uniewinnienie M. A. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa z art. 305 k.k. z 1969 r.
Sąd (...) Okręgu Wojskowego w B., uwzględniając częściowo wniosek pełnomocnika M. A., postanowieniem z dnia 1 października 1991 r., sygn. akt Żo (...), na podstawie art. 487 § 1 k.p.k. z 1969 r., zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz łączną kwotę 60 000 000 zł (przed denominacją), tytułem odszkodowania za poniesiona szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W uzasadnieniu postanowienia sąd stwierdził, iż wysokość zasądzonego zadośćuczynienia wynosi 30 000 000 zł (przed denominacją). Powyższe postanowienie nie zostało zaskarżone przez wnioskodawcę i jego pełnomocnika, jak również przez prokuratora.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
