Postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2022 r., sygn. III USK 170/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania S. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J.
o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 stycznia 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt III AUa […],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w […] na rzecz adwokata M. M. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w […] wyrokiem z dnia 23 stycznia 2020 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 12 lipca 2018 r. w ten sposób, że oddalił odwołanie S. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z dnia 2 stycznia 2018 r., odmawiającej wnioskodawcy prawa do emerytury w wyniku ustalenia, że nie udowodnił on wymaganego 25-letniego okresu ubezpieczenia. Organ rentowy nie uwzględnił w tymże stażu okresu po zakończeniu służby wojskowej od 28 lutego 1986 r. do czasu podjęcia przez wnioskodawcę zatrudnienia, tj. do 24 marca 1986 r., bowiem nie stanowi on ani okresu służby wojskowej ani okresu pracy podlegającego wliczeniu do stażu zatrudnienia.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej wnioskodawca, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego: 1) art. 32 w związku z art. 184 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w związku z art. 5 k.c., przez błędne ustalenie, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich koniecznych przesłanek do uzyskania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach wobec przyjęcia, iż nie posiada on 25 lat pracy w szczególnych warunkach, podczas gdy dokładna analiza obowiązujących przepisów daje podstawy do ustalenia wobec ubezpieczonego prawa do wcześniejszej emerytury; 2) art. 108 ust. 1 w związku z art. 106 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z 1967 r. (w brzmieniu obowiązującym w okresie od 25 kwietnia 1972 r. do 9 kwietnia 1974 r.) w związku z art. 184 ust. 1 w związku z art. 32 ustawy emerytalnej, przez niewłaściwą wykładnię i zastosowanie tych przepisów w sprawie przy ocenie stanu faktycznego, który nie odpowiadał ich dyspozycji, co skutkowało niezaliczeniem wnioskodawcy do okresu pracy w szczególnych warunkach okresu służby wojskowej. Skarżący podniósł nadto zarzut naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 233 § 1 k.p.c., przez dokonanie błędnej subsumcji polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich koniecznych przesłanek do uzyskania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach wobec przyjęcia, że nie posiada on 25 lat pracy w szczególnych warunkach, co wynika z niezaliczenia do stażu pracy okresu po zakończeniu służby wojskowej i zgłoszenia się u pracodawcy, podczas gdy okres ten powinien być uwzględniony jako praca w szczególnych warunkach, ponieważ - jak uznały Sądy obydwu instancji - ubezpieczony nie został przyjęty po odbyciu służby wojskowej do kopalni, z której został zwolniony przed pójściem do wojska.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
