Postanowienie SN z dnia 16 grudnia 2021 r., sygn. IV KO 109/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Motuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Antoni Bojańczyk
SSN Marek Siwek
w sprawie R. S.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 16 grudnia 2021 r.,
sygnalizacji obrońców skazanego w kwestii wznowienia z urzędu oraz wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 16 marca 2021 r., sygn. akt II AKa (…),
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w K.
z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. akt III K (…)
na podstawie art. 542 § 3 k.p.k., art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. i art. 544 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1. stwierdzić, że brak jest podstaw do wznowienia z urzędu postępowania karnego prawomocnie zakończonego wobec R. S. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 16 marca 2021 r., sygn. akt II AKa (…), zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt III K (…), oraz wydatkami postępowania wznowieniowego w tej części obciążyć Skarb Państwa;
2. oddalić wniosek obrońcy R. S. o wznowienie postępowania zakończonego wobec R. S. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 16 marca 2021 r., sygn. akt II AKa (…), zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w K. z dni 30 stycznia 2020 r., sygn. akt III K (…), oraz kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego w tej części obciążyć skazanego R. S..
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 2 sierpnia 2021 r. obrońca skazanego R.S. – adw. K. K., powołując się na przepis art. 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., art. 542 § 1 k.p.k. oraz art. 9 § 2 k.p.k., zasygnalizował zaistnienie w postępowaniu zakończonym prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 16 marca 2021 r., sygn. akt II AKa (…), zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt III K (..) – bezwzględnej przyczyny odwoławczej. W przedmiotowym piśmie, jak również w piśmie uzupełniającym z dnia 9 września 2021 r., obrońca wskazał, że orzekający w sprawie Sąd Okręgowy w K. był nienależycie obsadzony, bowiem w składzie tego sądu zasiadał sędzia R. D., który był delegowany do popełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Okręgowym w K. na czas pełnienia funkcji wiceprezesa Sądu Okręgowego w K.. W ocenie obrońcy, taki rodzaj delegacji nie jest przewidziany w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, bowiem dyspozycja art. 77 § 1 pkt 1 tej ustawy, daje Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia do delegowania sędziego (za jego zgodą) na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, albo na czas nieokreślony. Obrońca w swoim wystąpieniu powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2021 r., sygn. akt IV KK 70/21.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
