Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. I CSKP 524/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maria Szulc

w sprawie z wniosku R. B.
‎przy uczestnictwie J.S., Prokuratora Okręgowego w B.
‎i Rzecznika Praw Dziecka
‎o nakazanie powrotu dziecka,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2021 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej Prokuratora Generalnego

od postanowienia Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 3 lutego 2021 r., sygn. akt I ACa (…),

w przedmiocie wniosku Sędziego Sądu Najwyższego Jacka Widło o wyłączenie
‎od orzekania w sprawie

wyłącza Sędziego Sądu Najwyższego Jacka Widło
‎ od orzekania w sprawie I CSKP 524/21.

UZASADNIENIE

Sędzia Jacek Widło, powołany do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3 - dalej: „ustawa nowelizująca”), w żądaniu wyłączenia go od rozpoznania tej sprawy, podniósł, że zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z dnia 8 listopada 2021 r. w połączonych sprawach nr 49868/19 i nr 57511/19 (Dolińska - Ficek i Ozimek przeciwko Polsce), orzeczenie wydane przez sąd, w którego składzie uczestniczy  sędzia powołany na urząd na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej przepisami powyższej ustawy nowelizującej, narusza standard przewidziany w art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Okoliczność  ta, w ocenie sędziego Jacka Widły, rodzi poważne ryzyko  potraktowania rozstrzygnięcia z jego udziałem jako orzeczenia wydanego  w warunkach nieważności postępowania oraz powstania roszczeń odszkodowawczych stron wobec Państwa Polskiego; jego wyłączenie zatem jest uzasadnione ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, interes stron i ich prawo do rzetelnego procesu oraz dobro Państwa.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Artykuł 45 ust. 1 Konstytucji przewiduje, że każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Artykuł 6 ust. 1 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r., zmienionej Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz.284 ze zm., dalej „EKPC”) stanowi, że każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd  ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Stosownie do art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C z 30 marca 2010 r. Nr 83, s. 389 i nast. dalej ‎„KPP UE”), każdy, kogo prawa i wolności, zagwarantowane przez prawo Unii, zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem, zgodnie z warunkami przewidzianymi w tym artykule. Zgodnie z nim, każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się