Postanowienie SN z dnia 15 września 2021 r., sygn. I USK 243/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania M. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 15 września 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 27 maja 2020 r., sygn. akt III AUa […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
M. S. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 27 maja 2020 r., sygn. akt III AUa […]. Wyrokiem tym Sąd Apelacyjny oddalił jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w K. dnia 22 stycznia 2018 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. z dnia 11 marca 2015 r. odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Skarga oparta została na:
1) naruszeniu przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: art. 385 k.p.c., przez jego zastosowanie, pomimo że apelacja skarżącej powinna zostać uwzględniona z uwagi na słuszność podniesionych zarzutów; art. 382 w związku z art. 391 § 1 oraz w związku z art. 378 § 1 k.p.c., polegające na oddaleniu apelacji pomimo błędnego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji i następnie przez Sąd drugiej instancji, że w czasie wydania decyzji skarżąca była zdolna do pracy, w sytuacji gdy rozstrzygnięcie merytoryczne oparte jest na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, w tym pominięciu przez Sąd oraz biegłych podczas wydawania opinii wyjaśnień skarżącej zawartych w piśmie z dnia 28 grudnia 2015 r.; art. 382 w związku z art. 391 § 1 oraz w związku z art. 378 § 1 k.p.c., polegające na przejęciu przez Sąd drugiej instancji za własne ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego w sytuacji, gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim sprzeczność ustaleń Sądu pierwszej instancji ze zgromadzonym materiałem dowodowym oraz brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłych, a także oddalenie wniosków dowodowych skarżącej mających kluczowe znaczenie dla oceny braku jej zdolności do pracy od 1 stycznia 2015 r., co skutkowało tym, że zarzuty apelacyjne w ten sposób nie zostały uwzględnione; art. 227 w zw. z art. 217 § 1, § 2 i § 3 w zw. z art. 378 § 1 w związku z art. 391 k.p.c., przez bezpodstawne oddalenie wniosków dowodowych zawartych w apelacji, wniosku dowodowego zawartego w piśmie z dnia 20 stycznia 2020 r. oraz wniosków złożonych na rozprawie apelacyjnej, podczas gdy dowodzone za ich pomocą okoliczności były istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, a ich dopuszczenie oraz przeprowadzenie miało kluczowe znaczenie dla prawidłowej oceny stanu niezdolności do pracy skarżącej; art. 386 k.p.c., przez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie apelacji ubezpieczonej w sytuacji, gdy była ona oczywiście uzasadniona; art. 328 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c. w związku z art. 248 k.p.c. i art. 227 k.p.c., przez brak uzasadnienia oddalenia wniosków dowodowych zawartych w apelacji, w piśmie z dnia 20 stycznia 2020 r. oraz w piśmie z dnia 27 maja 2020 r., przedłożonych na rozprawie apelacyjnej oraz zaniechanie zobowiązania podmiotu prowadzącego sanatorium „W.” w P. do przedstawienia dokumentacji medycznej związanej z pobytem M. S. w sanatorium „W.” w P. w dniach od 3 do 29 listopada 2014 r., w tym w szczególności skierowania na leczenie sanatoryjne i wyników badań wykonanych przy przyjęciu do szpitala sanatoryjnego, co stanowi rażące naruszenie prawa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
