Postanowienie SN z dnia 1 lipca 2021 r., sygn. II PSK 184/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko P. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Oddziałowi P. w G.
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 1 lipca 2021 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 28 lutego 2020 r., sygn. akt V Pa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 28 lutego 2020 r. oddalił apelację pozwanego P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Oddziału P. w G. od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 28 października 2019 r., przywracającego powoda A. K. do pracy u pozwanego na poprzednich warunkach pracy i płacy.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej strona pozwana podniosłą zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 52 § 1 pkt 1 k.p i art. 8 k.p. w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 2019 r., poz. 263), przez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, że naruszenie przez powoda obowiązków pracowniczych w postaci obowiązku dbania o dobro i mienie zakładu pracy nie było wyjątkowo naganne i szczególnie rażące, zatem organizacja związkowa nie nadużyła prawa, odmawiając zgody na rozwiązanie z powodem umowy o pracę, co doprowadziło do uznania, że art. 8 k.p. nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, a w konsekwencji - uwzględnienia powództwa, podczas gdy prawidłowa wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że udaremniona przez pracodawcę próba wprowadzania pracodawcy w błąd przez poświadczenie nieprawdy w dokumentacji pracowniczej celem uzyskania korzyści majątkowej, której dopuścił się powód, stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, co stanowi z kolei naruszenie zasad współżycia społecznego i pozostaje w sprzeczności ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem szczególnej ochrony prawnej stosunku pracy działaczy związkowych. Skarżąca podniosła też zarzut naruszenia przepisów postępowania - art. 382 i art. 327 § 1 w związku z art. 391 § 1 k.p.c., przez: 1) brak określenia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn, dla których Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów dotyczących przyczyny rozwiązania umowy o pracę z powodem, które to wyniki poddania dowodów kontroli i ponownej ocenie instancyjnej powinny objawić, na jakiej podstawie Sąd Okręgowy uznał w ustalonym przez Sąd Rejonowy stanie faktycznym, przyjętym następnie przez Sąd drugiej instancji za własny, że pozwany nie może powoływać się na zasady współżycia społecznego, skoro sam je narusza przez niezapewnienie powodowi rozsądnego powrotu do domu i refundacji tego powrotu oraz że powód licząc na zwrot kosztów podróży musiał pozostać na noc w G. gdyż w przypadku powrotu innym pociągiem musiał on się liczyć z tym, że koszty tego dojazdu nie zostaną mu zwrócone, co skutkowało uznaniem przez Sąd Okręgowy, że art. 8 k.p. nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, podczas gdy zgodnie z powołanymi przepisami postępowania w uzasadnieniu wyroku Sąd powinien wskazać fakty, które uznał za udowodnione, oraz wskazać, na jakich konkretnych dowodach oparł poszczególne elementy tegoż ustalenia a także te dowody przytoczyć i podać przyczyny, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej; 2) nierozważenie następujących zarzutów apelacyjnych oraz nieustosunkowanie się do nich w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku: a) zarzutu apelacyjnego naruszenia art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych, przez uznanie, że przepis ten daje powodowi ochronę niezależnie od tego, czy jego zachowanie związane jest z działalnością związkową, podczas gdy rozważenie tego zarzutu doprowadziłoby do uznania, iż w przypadku braku związku naruszenia z pełnioną funkcją związkową może wynikać dopuszczalność oddalenia roszczenia o przywrócenie do pracy i zasądzenia w to miejsce odszkodowania; b) zarzutu apelacyjnego naruszenia art. 6 k.c., przez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że pozwany nie wykazał, iż powodowi można obiektywnie zarzucić szczególnie negatywny stosunek do obowiązków pracowniczych, podczas gdy rozważenie tego zarzutu doprowadziłoby do uznania, że w przypadku wskazania w decyzji rozwiązującej stosunek pracy szczegółowych przyczyn takiej decyzji oraz precyzyjnego wskazania dowodów potwierdzających ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych z winy pracownika, pracownik jest zobligowany w procesie nie tylko do odniesienia się do przedstawionych zarzutów i dowodów, ale także do przedstawienia dowodów negujących jego zawinione postępowanie, czego powód w przedmiotowej sprawie zaniechał.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
