Postanowienie SN z dnia 1 lipca 2021 r., sygn. II PSK 163/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa J. D.
przeciwko C. Spółce Akcyjnej z siedzibą w I.
o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 1 lipca 2021 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B.
z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. akt VI Pa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 2 lipca 2020 r., rozpoznając apelację powoda J. D., uchylił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w I. z dnia 17 października 2019 r. w części dotyczącej wynagrodzenia za czas pozostawania powoda bez pracy i w tym zakresie umorzył postępowanie (pkt I), a w pozostałym zakresie zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że przywrócił powoda J. D. do pracy w pozwanej C. Spółce Akcyjnej z siedzibą w Inowrocławiu na poprzednich warunkach (pkt II).
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej strona pozwana, zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w zakresie przywracającym powoda do pracy, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego: 1) art. 52 § 1 pkt 1 k.p., art. 56 § 1 k.p. i art. 100 § 2 pkt 4 i 6 k.p., przez ich błędną wykładnię i zastosowanie polegające na przyjęciu, że zorganizowanie innej niż strajk formy akcji protestacyjnej, bez wyczerpania trybu postępowania określonego w rozdziale drugim ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych oraz wbrew porozumieniu zawartemu między pracodawcą a organizacjami związkowymi działającymi w zakładzie pracy, w którym organizacje te zobowiązały się do powstrzymania się od organizacji pikiet lub akcji protestacyjnych i branie w niej udziału w roli przewodniczącego i kierującego akcją protestacyjną, nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych i nie pozwala na ponoszenie przez powoda indywidualnej odpowiedzialności pracowniczej za kolektywny akt działalności związkowej, podczas gdy organizacja i kierowanie taką akcją protestacyjną narusza pokój społeczny i porozumienie zawarte pomiędzy stroną społeczną i pracodawcą, a w konsekwencji stanowi o ciężkim naruszeniu podstawowych obowiązków pracowniczych między innymi naruszeniach tegoż pokoju, ale też zasad współżycia społecznego i dyscypliny pracy, a jednocześnie podczas gdy nie ma żadnej podstaw, aby uznać, że działania zarządu organizacji związkowej wyłączają ciężkość lub podstawowy charakter obowiązków naruszonych przez pracownika przy organizacji takiej pikiety, w sytuacji gdy została ona przeprowadzona wbrew przepisom ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych i zawartemu porozumieniu o pokoju społecznym; 2) art. 52 § 1 pkt 1 k.p., art. 56 § 1 k.p. i art. 100 § 2 pkt 2, 3 i 4 k.p., przez ich nieprawidłowe zastosowanie w zakresie uznania, że dokonane przez powoda naruszenia zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz regulaminu pracy (przyczyny nr 1-3 rozwiązania umowy o pracę opisane w dokumencie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia) nie stanowiły ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych ze względu na to, że naruszeń tych nie sposób uznać za ciężkie, podczas gdy ciężar naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych jest kwestią zawinienia obejmującego zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo, a już samo zagrożenie interesów pracodawcy jest wystarczające dla uznania, iż doszło do ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych oraz podczas gdy z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że powód miał świadomość dokonywanych naruszeń, a więc jego wina nie budzi wątpliwości, a jednocześnie jego działania zagroziły interesom pracodawcy i zakładu pracy, takim jak: dyscyplina pracy oraz bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo przeciwpożarowe; 3) art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych w związku z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. i art. 8 k.p., przez ich nieprawidłowe zastosowanie, w związku z przepisem postępowania, art. 477 k.p.c., art. 8 k.p. i art. 1 ratyfikowanej przez Polskę Konwencji nr 135 dotyczącej ochrony przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i przyznania im ułatwień i przyjęcie, że żądanie przywrócenia do pracy przez powoda, zwolnionego bez wymaganej zgody organizacji związkowej, nie stanowiło nadużycia prawa podmiotowego, podczas gdy powód organizując nielegalną akcję protestacyjną i kierując nią (i) postąpił wbrew przepisom ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, (ii) naruszył porozumienie zbiorowe, (iii) postępował wbrew postanowieniom statutu jego własnej organizacji związkowej, a jednocześnie (iv) jego działanie wypełniało znamiona przestępstwa, a ponadto dokonał szeregu jednoznacznych naruszeń przepisów BHP i regulaminu pracy pracodawcy, a w konsekwencji żądanie przywrócenia do pracy było sprzeczne ze społeczno-gospodarczy przeznaczeniem tego prawa oraz z zasadami współżycia-społecznego; 4) ewentualnie art. 56 § 2 k.p. w zw. z art. 45 § 3 k.p. w związku z art. 8 k.p., przez ich nieprawidłowe zastosowanie w związku z przepisem postępowania, art. 477 k.p.c., art. 8 k.p. i art. 1 ratyfikowanej przez Polskę Konwencji nr 135 dotyczącej ochrony przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i przyznania im ułatwień polegające na braku przyznania odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę i przywróceniu do pracy pracownika objętego szczególną ochroną przed rozwiązaniem umowy o pracę, który dokonał ww. naruszeń, mimo że przywrócenie takiego pracownika jest niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Strona pozwana podniosła również zarzut naruszenia przepisów postępowania: 1) art. 382 k.p.c., przez jego nieprawidłowe zastosowanie w postaci pominięcia przez Sąd drugiej instancji twierdzeń i dowodów dotyczących: (-) organizacji pikiety na terenie zakładu pracy (w użytkowaniu wieczystym) i uznanie, że „W niniejszej sprawie niespornym jest, że pikieta nie odbywała się na terenie zakładu pracy”, podczas gdy już w odpowiedzi na pozew pozwana wskazywała, że obszar na którym zorganizowana została pikieta jest w użytkowaniu wieczystym pozwanej i stanowi część zakładu pracy, przy czym Sąd drugiej instancji brał pod uwagę tę okoliczność przy ocenie ciężkości naruszenia obowiązków przez powoda; (-) treści statutu Międzyzakładowego Wolnego Związku Zawodowego Pracowników Produkcji „S.” i nie odniesienie się do nich, ani w kontekście dokonania przez powoda ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, ani oddalenia powództwa o przywrócenie do pracy, podczas gdy miało to znaczenie dla rozstrzygnięcia o przywróceniu powoda do pracy; 2) art. 233 § 1, art. 253 i art. 290 § 1 w związku z art. 254 §1 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 381 k.p.c., przez ich nieprawidłowe zastosowanie polegające na oddaleniu wniesionego podczas rozprawy apelacyjnej wniosku pozwanej o zbadanie wieku pisma - podpisów pod uchwałą Zarządu Międzyzakładowego Wolnego Związku Zawodowego Pracowników Produkcji „S.” z 12 lutego 2019 r. uznając, że zeznania świadków potwierdzały fakt podjęcia uchwały, podczas gdy strona pozwana zaprzeczyła prawdziwości tego dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby, a powód nie udowodnił prawdziwości tego dokumentu, a jednocześnie okoliczności sprawy w świetle zasad doświadczenia życiowego i logiki nakazywały poddać w wątpliwość prawdziwość tego dokumentu, gdyż: (i) w sprawie nie złożono zeznań, które miałyby potwierdzać podjęcie uchwały, (ii) uchwała została złożona do akt sprawy dopiero na etapie postępowania przed sądem II instancji po zobowiązaniu Sądu, (iii) do momentu złożenia uchwały do akt sprawy sam powód nie twierdził, że uchwała została podjęta, (iv) sama uchwała jako datę pikiety wskazuje 25 lutego 2019 r., chociaż w dacie podjęcia uchwały pikieta była zaplanowana na dzień 19 lutego 2019 r., co potwierdzają dokumenty złożone do akt przez powoda w postaci zgłoszenia pikiety do urzędu miasta, podpisane w dniu rzekomego podjęcia uchwały.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
