Postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. III USK 210/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania P. R.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K.
o ustalenie istnienia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 czerwca 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 20 maja 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża odwołującego się kosztami pełnomocnika organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 20 maja 2020 r., sygn. akt III AUa (…), Sąd Apelacyjny w (…) – w sprawie z odwołania P. R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K. – oddalił apelację odwołującego się od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 17 stycznia 2020 r., sygn. akt IV U (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie odwołującego się od decyzji organu rentowego z dnia 23 kwietnia 2019 r., nr: (…), w której ZUS stwierdził, że P. R. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 1 listopada 2017 r. i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 1 listopada 2017 r.
Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego odwołujący się zaskarżył skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano na przyczyny przyjęcia skargi do rozpoznania określone w art. 398§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Autorka skargi wskazała na „konieczność dokonania wykładni art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, z którego wynika, iż „Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły”. Wykładnia niniejszego przepisu jest istotna dla właściwego zastosowania przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych tj. art. 8 ust. 6 i art. 13 pkt. 4.”. W ocenie skarżącego „na tle stanu faktycznego w niniejszej sprawie rodzi się zagadnienie prawne czy osobiste prowadzenie czynności organizacyjnych polegających np. na osobistym prowadzeniu czynności inwestycyjnych - rozbiórka znacznej części budynku i jego elementów, pakowanie i wywożenie przedmiotów, spotykanie się z projektantami, kontrahentami oraz podejmowanie czynności formalno - prawnych zmierzających do rozpoczęcia faktycznej inwestycji, może zostać uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. Wolą Ubezpieczonego nigdy nie było zaprzestanie działalności gospodarczej a podejmowane przez Ubezpieczonego działania miały zmierzać do osiągnięcia celu w postaci uzyskania w przyszłości wyższego zarobku. Ubezpieczony podejmując decyzję o zamknięciu restauracji nie podjął decyzji o zamknięciu działalności gospodarczej - Ubezpieczony dokonał oceny ryzyka, porównał koszty z potencjalnymi dochodami przy rozpoczęciu działalności w innym miejscu i uznał, iż najbardziej ekonomiczne będzie prowadzenie prac gospodarskich osobiście, przy pomocy znajomych oraz członków rodziny. Dokonanie tej analizy już stanowi proces myślowy w kategoriach ekonomicznych charakterystycznych dla prowadzenia działalności gospodarczej”. Dodatkowo rozważenia wymaga „czy przedłużający się proces inwestycyjny w związku długością rozpatrywania spraw przez organy administracji i sądy administracyjne może skutkować oceną, iż działalność gospodarcza nie jest prowadzona w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie organów ma wpływ na zakres, miejsce i sposób prowadzenia działalności gospodarczej”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
