Postanowienie SN z dnia 23 czerwca 2021 r., sygn. I USK 198/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Rączka
w sprawie z odwołania T. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (…) Oddziałowi w Ł
o datę początkową wypłaty emerytury pomostowej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 25 lutego 2020 r., sygn. akt III AUa (…) Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację odwołującego się T. K. od wyroku Sądu Okręgowego w S. z 15 maja 2019 r., sygn. akt IV U (…), którym Sąd pierwszej instancji oddalił odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (…) Oddział w Ł. z 25 lutego 2019 r.
Decyzją z 25 lutego 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (…) Oddział w Ł. odmówił T. K. prawa do wyrównania emerytury za okres od maja 2015 r. do 15 stycznia 2017 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wniosek T. K. o emeryturę pomostową złożony 10 marca 2015 r. został załatwiony odmownie decyzją z 16 kwietnia 2015 r. Wobec oddalenia odwołania przez Sąd Okręgowy w S., a następnie apelacji ubezpieczonego przez Sąd Apelacyjny w (…), decyzja odmowna z 16 kwietnia 2015 r. stała się prawomocna. Prawo do emerytury pomostowej zostało zaś przyznane decyzją organu rentowego z 16 lipca 2018 r., wydaną w wykonaniu prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S. z 22 maja 2018 r.
Z odwołaniem od decyzji z 25 lutego 2019 r. wystąpił T. K., który wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do wypłaty wyrównania emerytury od maja 2015 r. do 15 stycznia 2017 r. Odwołujący się wskazał, że decyzja organu rentowego z 16 kwietnia 2015 r., odmawiająca przyznania mu prawa do emerytury pomostowej stała się prawomocna, ponieważ w trakcie postępowania sądowego nie dostarczono organowi rentowemu pełnej dokumentacji z Oddziału ZUS w K., w postaci potwierdzenia deklaracji o odprowadzaniu składek po odnowieniu pracy w szczególnych warunkach. Zdaniem odwołującego się, organ rentowy dokonywał błędnego wyliczenia stażu pracy. W decyzji z 12 listopada 2013 r. o przeliczeniu renty, do ustalenia wysokości świadczenia uwzględniono bowiem 23 lata i 6 miesięcy okresów składkowych, 10 miesięcy okresów nieskładkowych oraz 8 miesięcy z tytułu uzupełnienia okresu brakującego do pełnych 25 lat od zgłoszenia wniosku do ukończenia wieku, o którym mowa w art. 24 ust. 1a ustawy emerytalnej. Natomiast w decyzji z 27 lutego 2015 r. uwzględniony przez organ staż sumaryczny wyniósł 21 lat, 10 miesięcy i 15 dni, a staż pracy w szczególnych warunkach 15 lat, 6 miesięcy i 21 dni. Jednocześnie w kolejnej decyzji o przeliczeniu świadczenia z 31 marca 2015 r. okresy składowe wynosiły 26 lat, 9 miesięcy i 13 dni, a okresy nieskładkowe 10 miesięcy i 10 dni.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
