Postanowienie SN z dnia 17 czerwca 2021 r., sygn. II USK 132/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z wniosku L. Ż.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o zasiłek chorobowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 czerwca 2021 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. akt VII Ua (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z dnia 30 listopada 2018 r. oddalił apelację wniesioną przez odwołującego się L. Ż. od wyroku Sądu Rejonowego– Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z dnia 18 kwietnia 2018 r., oddalającego odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 5, 13 i 31 marca 2015 r., którymi odmówiono przyznania odwołującemu się prawa do zasiłku chorobowego.
Odwołujący się L. Ż. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 listopada 2018 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, to jest: art. 386 § 2 k.p.c. w związku z art. 379 pkt 5 k.p.c. w związku z art. 328 § 2 k.p.c., art. 386 § 2 k.p.c. w związku z art. 379 pkt 5 k.p.c. w związku z art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 369 § 1 k.p.c., art. 5 k.p.c. w związku z art. 369 § 1 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia, „ze względu także na naruszenie przepisów postępowania, w tym powodujące nieważność postępowania”.
Skarżący podniósł równocześnie, że stan faktyczny opisany w powołanym przez Sąd drugiej instancji wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2012 r., I UK 394/11 nie był analogiczny do występującego w niniejszej sprawie. W wyroku tym jako główną przesłankę rozważań wskazano bowiem udział w sprawie fachowego pełnomocnika, który powinien być zorientowany w przebiegu czynności procesowych. Tymczasem w okolicznościach niniejszej sprawy skarżący występował samodzielnie, wobec czego doręczone mu wadliwe uzasadnienie wyroku mogło go wprowadzić w błąd co do czynności procesowych. Co zaś jeszcze istotniejsze, Sąd Najwyższy w powołanym wyroku stwierdził, że na wniosek takiego fachowego pełnomocnika powinno nastąpić właściwe doręczenie, od którego biegłby termin do wniesienia apelacji. W niniejszej sprawie termin ten skrócono jednakże do 7 dni, albowiem Sąd pierwszej instancji nie tylko wyznaczył skarżącemu taki termin do „podtrzymania apelacji” i złożenia dalszych zarzutów, ale także „wskazał”, czy powtórnie doręczone jako załącznik do pisma uzasadnienie wyroku jest tym, które poprzednio doręczono, czy też właściwym, a skarżący tę ostatnią okoliczność w istocie sam miał wyjaśnić. Skrócenie (faktyczne) ustawowego dwutygodniowego terminu do wniesienia apelacji przez osobę występującą w sprawie bez fachowego pełnomocnika do 7 dni jest więc naruszeniem prawa powodującym nieważność postępowania, widocznym bez potrzeby głębszej analizy prawnej. Takim naruszeniem jest także brak jednoznacznego pouczenia, że doręczone uzasadnienie orzeczenia jest tym właściwym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
