Postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I PSK 92/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa G. K., T. W. i K. G.
‎przeciwko M. B.
‎o zapłatę ryczałtów za noclegi,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 czerwca 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
‎i Ubezpieczeń Społecznych w K.
‎z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt VII Pa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. wyrokiem z dnia 27 listopada 2019 r., wydanym na skutek apelacji wniesionej przez powodów G. K., T. W. i K. G. od wyroku Sądu Rejonowego w K. – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 czerwca 2018 r., zmienił ten wyrok i zasądził od pozwanego M. B. na rzecz powodów kwoty szczegółowo określone w wyroku tytułem ryczałtów za noclegi oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania w sprawie.

Pozwany M. B. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 27 listopada 2019 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, to jest: art. 3 k.p.c. i art. 232 k.p.c., a także naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 6 k.c., art. 77⁵ § 3-5 k.p. oraz art. 65 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p. i w związku z art. 29 § 2 k.p.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, potrzebę wykładni przepisów prawnych oraz na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia.

Zdaniem skarżącego, występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne dotyczą uregulowania czasu pracy kierowców i jego wykładni „wobec mnogości” rozbieżności powstałych w orzecznictwie (w tym w orzecznictwie sądu Najwyższego) po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 listopada 2016 r., K 11/15. Skarga kasacyjna dotyka luki prawnej, jaka powstała po wymienionym wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Błędy Sądu drugiej instancji dotyczyły zaś wykładni art. 77 k.p., która doprowadziła do błędnych wniosków, że pracodawca był zobowiązany do wypłaty ryczałtu za noclegi w stawkach przewidzianych w rozporządzeniu Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, mimo kompleksowego uregulowania kwestii związanych z należnościami z tytułu podróży służbowej w umowie o pracę oraz aktach wewnątrzzakładowych. Sąd odmówił również pozwanemu objęcia wszystkich kosztów związanych z podróżą służbową jedną „zbiorczą” należnością, mimo przeciwnych linii orzeczniczych i realizacji zobowiązań wobec powodów. Choć kwestia ta była przedmiotem rozważań w orzecznictwie, to jednak zawiłości interpretacyjne wciąż powodują zasadnicze wątpliwości, co wymaga dalszej wykładni Sądu Najwyższego.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się