Postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I PSK 38/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa A. M.
przeciwko Zakładowi Usług Komunalnych w Ł.
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 czerwca 2021 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Ł.
z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. akt VIII Pa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. wyrokiem z dnia 5 listopada 2019 r. oddalił apelację wniesioną przez powoda A. M. od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w S. z dnia 30 kwietnia 2019 r., oddalającego powództwo o przywrócenie powoda do pracy w pozwanym Zakładzie Usług Komunalnych w Ł.
Powód A.M. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 listopada 2019 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest: art. 379 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, art. 10 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 173, art. 186 ust. 1, art. 187 ust. 1 pkt 2 i 3 i art. 187 ust. Konstytucji RP oraz art. 378 § 1 k.p.c. i art. 387 § 21 pkt 1 i 2 k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego, to jest art. 52 § 1 pkt 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia oraz na nieważność postępowania.
Uzasadniając oczywistą zasadność swojej skargi kasacyjnej, skarżący podniósł, że lektura apelacji w zestawieniu z lekturą uzasadnienia zaskarżonego wyroku powinna ujawnić oczywiste naruszenie przez Sąd drugiej instancji art. 378 § 1 k.p.c. i art. 387 § 2 pkt 1 i 2 k.p.c. Sąd Okręgowy w ogóle nie rozważył bowiem (nie ocenił) apelacyjnego zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. co najmniej w tej części, w której dotyczył on uchybienia polegającego na przyjęciu przez Sąd Rejonowy „zgodności przyczyn wskazanej w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę ze stanem faktycznym”. Tymczasem skarżący w apelacji kwestionował dowolność ustalenia co do prawdziwości przyczyny wskazanej w oświadczeniu z uwagi na to, że zawierała ona element opisu czynu pracownika co do czasu samowolnego opuszczenia przez niego pracy, który był sprzeczny z innymi ustaleniami Sądu oraz oczywiście sprzeczny z materiałem dowodowym. Warunkiem zasadności rozwiązania umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym jest natomiast prawdziwość przyczyny wskazanej w oświadczeniu pracodawcy, wobec czego jej weryfikacja powinna być starannie przeprowadzona. Ponadto długość czasu samowolnego opuszczenia pracy powinna mieć istotne znaczenie przy ocenie całokształtu zachowania pracownika zwolnionego z tej przyczyny, a zatem powinna istotnie wpływać na ocenę stopnia jego winy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
