Postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I USK 71/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z odwołania R. H.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 czerwca 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2) zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (…) wyrokiem z dnia 18 września 2019 r. oddalił apelację wniesioną przez ubezpieczonego R. H. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w C. z dnia 18 września 2018 r., którym oddalono odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C. z dnia 3 sierpnia 2018 r. odmawiającej przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Ubezpieczony R.H. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 września 2019 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, to jest: art. 12 ust. 1 i 3 w związku z art. 13 i art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 382 k.p.c. i art. 285 § 2 k.p.c. w związku z art. 286 k.p.c., art. 381 k.p.c. oraz art. 382 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, potrzebę wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów oraz oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia.
Deklarowane przez siebie istotne zagadnienie prawne skarżący zawarł w pytaniu: „czy opinia z dnia 5 czerwca 2019 r. biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy – dr n. med. R. S. jest opinią łączną biegłych różnych specjalności, tj. biegłego z zakresu neurologii, ortopedii i laryngologii w rozumieniu przepisu art. 285 § 2 k.p.c., pozwalającą stwierdzić czy suma wszystkich schorzeń stwierdzonych u ubezpieczonego wskazuje na utratę przez niego zdolności do pracy, czy też opinią wydaną w oparciu o art. 286 k.p.c., niespełniającą warunków opisanych w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2011 r., I UK 29/11 (potrzeba wszechstronnej, kompleksowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego). O ile bowiem biegły S. powołał się na wcześniejsze opinie biegłych poszczególnych specjalności dopuszczonych przez Sąd pierwszej instancji, o tyle jego opinia nie spełnia warunków z art. 285 § 2 k.p.c. i nie daje odpowiedzi na pytanie, dlaczego pomimo stwierdzenia przez wszystkich biegłych, że ubezpieczony jest zdolny do pracy w dotychczasowym zawodzie, jest on jednocześnie uznawany przy każdej próbie podjęcia pracy za niezdolnego do pracy przez lekarzy medycyny pracy”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
