Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606716)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    26.05.2021

    Postanowienie SN z dnia 26 maja 2021 r., sygn. III PSK 79/21

    Sąd Najwyższy w składzie:

    SSN Leszek Bielecki

    w sprawie z powództwa Ł. D.
    ‎przeciwko P. Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.
    ‎o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
    ‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 maja 2021 r.,
    ‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L.
    ‎z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt VIII Pa (…),

    odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

    UZASADNIENIE

    Sąd Okręgowy w L. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 19 grudnia 2019 r., VIII Pa (…), oddalił apelację pozwanej P. Spółki Akcyjnej w W. od wyroku Sądu Rejonowego w L. z 11 kwietnia 2019 r. w sprawie VII P (…) zasądzającego od pozwanej na rzecz powoda Ł. D. kwotę 10.027,63 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz odrzucił zażalenie pozwanej na postanowienie o umorzeniu postępowania w pozostałym zakresie.

    Pozwana spółka zaskarżyła powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 77 § 1 i art. 128 § 1 k.p. przez błędną wykładnię i uznanie, że w czasie dojazdu na i z miejsca wykonywania delegacji powód zobowiązany do pełnienia funkcji kierowcy, podczas gdy kierowanie udostępnionym przez pracodawcę pojazdem służbowym podczas odbywania typowej podróży służbowej nie jest pozostawaniem w dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, a w konsekwencji nie powinno być wliczane do czasu pracy w przypadku przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy; art. 128 § 1 i art. 129 § 1 k.p. przez błędną wykładnię i uznanie, że do czasu pracy powoda należy wliczyć czas podróży z/do miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych przekraczający dobową normę czasu pracy, podczas gdy powód wykonywał typową podróż służbową i do jego czasu pracy nie należy liczyć podróży z/do miejsca świadczenia wykonywania czynności przekraczającej dobowy wymiar czasu pracy; art. 151 i 151 k.p. przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w sprawie i uznanie, że do czasu pracy powoda należy wliczyć czas podróży z/do miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych w wymiarze przekraczającym dobowy wymiar czasu pracy i za ten czas podróży należy się powodowi wynagrodzenie jak za godziny nadliczbowe, w tym dodatek w wysokości 50% wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, podczas gdy w sytuacji odbywania przez pracownika podróży służbowej typowej do czasu pracy pracownika nie wlicza się czasu na dojazd do/z miejsca wykonywania czynności, przypadku przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy; art. 77 § 1 i art. 128 § 1 k.p. przez błędną wykładnię i uznanie, że wykonywanie wyjazdów przez powoda na teren budowy w wymiarze 2-6 podróży miesięcznie świadczy o stałej konieczności przemieszania się pracownika, podczas gdy podróże służbowe powoda stanowiły w jego kompleksie obowiązków zjawisko nadzwyczajne i wyjątkowe, a tym samym przemawiały za tym, że odbywał typowe podróże służbowe, które w sytuacji przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy nie determinują po stronie pracodawcy obowiązku wypłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Dodatkowo skarżąca zarzuciła naruszenie prawa procesowego mające istotny wypływ na wynik sprawy, tj. art. 367 § 1 w związku z art. 394 § 1 i 2 oraz art. 373 § 1 w związku z art. 397 § 3 k.p.c. przez niesłuszne odrzucenie zażalenia pozwanego zawartego w apelacji od postanowienia o umorzeniu w części postępowania zawartego w wyroku Sądu Rejonowego, podczas gdy błędne zawarcie przez Sąd Rejonowy postanowienia o umorzeniu postępowania w wyroku sprawia, że dopuszczalnym jest zaskarżenie apelacją zawartego w wyroku sądu pierwszej instancji orzeczenia o częściowym umorzeniu postępowania, jeżeli jednocześnie zostaje zaskarżone orzeczenie co do istoty sprawy i zostaje zachowany termin do wniesienia apelacji.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.