Postanowienie SN z dnia 19 maja 2021 r., sygn. II PSK 53/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Rączka
w sprawie z powództwa H. K.
przeciwko H. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.
o odprawę emerytalną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 maja 2021 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B.
z dnia 5 września 2019 r., sygn. akt VI Pa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 5 września 2019 r., sygn. akt VI Pa (…) Sąd Okręgowy w B. w wyniku apelacji powoda H. K. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w I. z 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt IV P (…) w ten sposób, że zasądził od pozwanego H. Sp. z o.o. na rzecz powoda 41.400 zł tytułem wyrównania odprawy emerytalnej wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od 1 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty i obciążył pozwaną kosztami postępowania.
Powód H. K. w pozwie z 26 lutego 2019 r. skierowanym przeciwko H. Sp. z o.o. w P. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej uzupełniającej odprawy emerytalnej w wysokości 2-miesięcznego wynagrodzenia, tj. kwoty 41.400,00zł. brutto, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 1 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód podał, że był zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1 lipca 1993 r., na stanowisku Prezesa - Dyrektora Spółki, za wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym ostatnio 20.700,00zł. brutto. Z dniem 9 marca 2017 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, uchwałą nr (…)/2017, odwołało powoda ze stanowiska Prezesa Zarządu pozwanej Spółki, a 14 marca 2017 r. pozwana wezwała H.K. do rozliczenia i zwrotu, w określonym terminie, samochodu służbowego, telefonu służbowego oraz kluczy do służbowych pomieszczeń. Negatywne i silne przeżycia związane z powyższym odwołaniem sprawiły, iż powód zachorował i w okresie od 11 marca 2017 r. do 14 sierpnia 2017 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. W dniu 16 sierpnia 2017 r. powód stawił się do pracy, lecz strona pozwana zamiast wręczyć mu nowy angaż w zakresie stanowiska pracy, wręczyła H.K. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, za wynoszącym 3 miesiące okresem wypowiedzenia. W ostatnim dniu okresu wypowiedzenia, tj. 30 listopada 2017r. , powód złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie emerytury. Została ona przyznana powodowi od 1 grudnia 2017 r. W dniu 9 lutego 2018 r. pozwana Spółka, zgodnie z art. 92 § 1 k.p., wypłaciła powodowi odprawę emerytalną w wysokości 1- miesięcznego wynagrodzenia, tj. w kwocie 20.700,00zł. brutto, czyli 16.974,00zł. netto. Pismem z dnia 15 lutego 2018 r. H.K. wezwał pozwanego pracodawcę do ponownego naliczenia przedmiotowej odprawy, podnosząc, iż zgodnie z obowiązującym w Spółce Porozumieniem płacowym z 28 czerwca 1993 r., przysługująca mu odprawa emerytalna powinna odpowiadać wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia, gdyż w momencie przechodzenia na emeryturę powód nie był Prezesem Spółki, lecz zwykłym pracownikiem biurowym, co do którego zastosowanie znajdowały, korzystniejsze od kodeksowych, regulacje zawarte przywołanym Porozumieniu. Pracodawca odmówił powodowi zapłaty uzupełniającej odprawy emerytalnej w wysokości 2- miesięcznego wynagrodzenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
