Postanowienie SN z dnia 11 maja 2021 r., sygn. I USK 109/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z odwołania J. B. i Z. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.
o wysokość podstawy wymiaru składek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 maja 2021 r.,
skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od skarżącej J. B. na rzecz pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. 2.700 zł (dwa tysiące i siedemset) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) uwzględnił apelację pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. i zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Ł. i z 25 stycznia 2019 r. w ten sposób, że oddalił odwołanie J. B. i Z. G. od decyzji pozwanego z 2 sierpnia 2018 r.
Ubezpieczona J.B. wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, gdyż „jest ona oczywiście uzasadniona, a także występuje w sprawie istotne zagadnienie prawne (przepis art. 389 § 1 pkt 1 k.p.c.). Mianowicie występuje potrzeba określenia czy w świetle przepisu art. 58 § 2 k.c. w zw. z przepisem art. 300 k.p. i w zw. z przepisem art. 78 k.p., dopuszczalne jest kwestionowanie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy wydawaniu decyzji dotyczącej ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek wysokości wynagrodzenia w ten sposób, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych podważa ważność zawarcia aneksu do umowy o pracę, który obniża wynagrodzenie pracownika wraz z obniżeniem jego etatu. W ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zmniejszone aneksem wynagrodzenie jest bowiem zdecydowanie niewspółmierne do wykonywanej przez pracownika pracy, a co za tym idzie jest ono niegodziwe. Powódka wskazuje, że jej zdaniem w niniejszej sprawie występuje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sadów, są to przepisy art. 58 § 2 k.c. w zw. z przepisem art. 78 k.p. i w zw. z przepisem art. 13 k.p. oraz w zw. z przepisem art. 300 k.p. I tak w przedmiotowej sprawie, Sąd Apelacyjny w [...], Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, oparł się na tym, że Sąd I instancji prowadząc postępowanie dążył do ustalenia pracowniczych czynności powódki i faktycznego wymiaru jej pracy, ale nie ustalił, a co powinien zdaniem Sądu II instancji zrobić, to określić czy postanowienia aneksu umowy o pracę były nieważne na podstawie przepisu art. 58 § 2 k.c. w znaczącym z punktu widzenia Sądu II instancji kontekście, a zdaniem powódki nie objętym zakresem wydanej przez organ decyzji. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji powinien wskazać, czy obniżenie wymiaru czasu pracy (i zmniejszenie wynagrodzenia) w przedmiotowej sprawie miało na celu przystąpienie powódki do ubezpieczeń społecznych i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zdaniem bowiem Sądu II instancji takie działania miały na celu uzyskanie przez powódkę wysokich świadczeń z prowadzonej działalności gospodarczej. Należy zaznaczyć, że w obowiązującym orzecznictwie opisanym szczegółowo w uzasadnieniu skargi, dopuszczalne jest kwestionowanie wynagrodzenia za pracę w sytuacji, kiedy ustalone wynagrodzenie jest rażąco wygórowane. W niniejszym stanie faktycznym wynagrodzenie powódki zostało zmniejszone wraz ze zmniejszeniem etatu, wobec czego nasuwa się pytanie, czy zasadnie Sąd II instancji ustalił, że takie działania są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i w tej części nieważne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
