Postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. III PSK 44/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik
w sprawie z powództwa K. N.
przeciwko D. B. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą T. w Z.
o wynagrodzenie diety z tytułu podróży służbowych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 kwietnia 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w J.
z dnia 25 października 2019 r., sygn. akt VII Pa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
W sprawie z powództwa K. N. (powód) o zasądzenie od T. w Z. (pozwany) wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz diety z tytułu podróży służbowych Sąd Rejonowy w L. wyrokiem z 18 lipca 2019 r., IV P (…) zasądził na rzecz powoda kwoty 34.149,57 zł z ustawowymi odsetkami oraz 19.084,97 zł z ustawowymi odsetkami, a dalej idące powództwo oddalił i rozstrzygnął o kosztach postępowania.
W wyniku wniesienia apelacji przez powoda i pozwanego wyrokiem z 25 października 2019 r., VII Pa (…) Sąd Okręgowy w J. częściowo uwzględnił apelację powoda i zasądził na jego rzecz kwotę 19.594,31 zł z ustawowymi odsetkami, w pozostałym zakresie oddalił apelację powoda oraz w całości oddalił apelację pozwanego i rozstrzygnął o kosztach postępowania.
W sprawie ustalono, że powód był zatrudniony u pozwanego na stanowisku kierowcy w transporcie międzynarodowym od 20 kwietnia 2006 r. W 2014 r. pozwany aneksował umowę o pracę powoda przez wprowadzenie - obok wynagrodzenia zasadniczego - ryczałtu (za pracę w godzinach nadliczbowych, za czas dyżurów oraz za pracę w porze nocnej) w wysokości 500 zł. W grudniu 2015 r. strony zawarły dwa aneksy do umowy o pracę. Pierwszy z 29 grudnia 2015 r. podwyższał zasadnicze wynagrodzenie powoda do kwoty 1.850 zł brutto i utrzymałam ryczałt za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości 500 zł. Drugi z 31 grudnia podwyższał wynagrodzenie powoda do kwoty 2.350 zł brutto i nie zawierał już postanowień o ryczałcie w wysokości 500 zł. Pozwany w 2014 r. nie prowadził ewidencji czasu pracy kierowców, zaś w latach 2015 i 2016 ewidencja ta opierała się na wydrukach z tachografu i karty kierowcy. Pozwany nie wystawiał kierowcom delegacji i nie płacił ryczałtu za noclegi, natomiast z tytułu podróży służbowych rozliczał się w oparciu o ustalone przez siebie stawki (podstawa – 2.300 zł, dodatek za kilometr – 7 eurocentów, stawka za załadunek powrotny – 25 euro, stawka za dzień postoju w Unii Europejskiej – 40 euro, przy czym stawka ta obowiązywała dopiero pod koniec zatrudnienia powoda). Powód potwierdził odbiór kwoty 7.204,68 zł tytułem rozliczenia za podróże służbowe. Pozwany wręczył powodowi wypowiedzenie umowy o pracę w dniu 1 marca 2017 r., wskazując jako przyczynę nadużycie selektora pracy innej i utratę zaufania do powoda. Podane przez pozwanego przyczyny rozwiązania umowy o pracę zostały uznane za niezasadne i w związku z powyższym w odrębnym postępowaniu zasądzono na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
