Postanowienie SN z dnia 27 kwietnia 2021 r., sygn. III USK 132/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z odwołania H.H.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.
o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 kwietnia 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
II. zasądza od odwołującego się na rzecz organu rentowego 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 11 lipca 2019 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację H. H. od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 27 marca 2019 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych.
Sąd Apelacyjny podkreślił, że z przywileju przejścia na emeryturę przy niższym wieku emerytalnym mogą korzystać wyłącznie pracownicy, którzy byli rzeczywiście zatrudnieni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwych warunkach. Zatem włącznie okresy wykonywania zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy kreują i wypełniają weryfikowalne kryterium uznania pracy o cechach znacznej szkodliwości dla zdrowia lub znacznego stopnia uciążliwości, lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Taki sam warunek odnosi się do wymagania stałego wykonywania takich prac, co oznacza, że krótsze dobowo (nie w pełnym wymiarze obowiązującego czasu pracy na danym stanowisku), niestałe świadczenie pracy, wyklucza dopuszczalność uznania pracy za świadczoną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - wskutek niespełnienia warunku stałej znacznej szkodliwości dla zdrowia lub stałego znacznego stopnia uciążliwości wykonywanego zatrudnienia Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny uznał, że nie można odwołującemu, zaliczyć spornego okresu, to jest od 6 maja 1983 r. do 31 grudnia 1998 r. w T. „G.” Sp. z o.o. w G. (dawniej Kombinat Rolny „G.” Zakład W.), jako okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Odwołujący łączył bowiem okres pracy jako traktorzysta z okresem wykonywania innych czynności w ww. kombinacie, w tym traktorzysty wykonującego prace polowe w okresie wiosennym, w trakcie żniw oraz prace jesienne - co wprost wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego. Zdaniem Sądu Apelacyjnego zupełnie zbędny dla celów postępowania był wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu BHP oraz medycyny pracy na okoliczność oceny warunków pracy ubezpieczonego na stanowisku „traktorzysty” i „kierowcy ciągnika” oraz czynników szkodliwych występujących na tych stanowiskach w branży rolnej w porównaniu z czynnikami szkodliwymi na stanowisku kierowcy ciągnika w transporcie. Kwestia ta była przedmiotem wielu orzeczeń Sądu Najwyższego i stanowisko o możliwości zaliczenia do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze wyłącznie pracy kierowcy ciągnika w transporcie, jest utrwalone w judykaturze.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
