Postanowienie SN z dnia 27 kwietnia 2021 r., sygn. II USK 126/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bohdan Bieniek
w sprawie z wniosku K. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.
o zasiłek macierzyński,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 kwietnia 2021 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w T.
z dnia 18 października 2019 r., sygn. akt IV Ua (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w T., wyrokiem z dnia 18 października 2019 r., oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 11 lipca 2019 r., mocą którego zmieniono decyzję pozwanego i przyznano K.K. prawo do zasiłku macierzyńskiego od 8 stycznia 2019 r. do 6 stycznia 2020 r.
Skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pełnomocnik organu rentowego. We wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania powołał się na podstawę z art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c. W jego ocenie, spór przebiegał w płaszczyźnie ustalenia, czy w dacie urodzenia dziecka odwołująca się podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Orzekające w sprawie sądy przyjęły podleganie temu ubezpieczeniu, mimo równoczesnego stwierdzenia, że składka na ubezpieczenie chorobowe za styczeń 2019 r. została opłacona w terminie jedynie w części. Stąd, w ocenie skarżącego, nie ma podstaw do poszukiwania kontynuacji ochrony ryzyka chorobowego w płaszczyźnie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 226, dalej ustawa systemowa). Zdaniem organu rentowego, w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych nie ma jednolitego stanowiska na tym tle. O ile Sąd Okręgowy powołał się na wyrok Sądu Najwyższego w sprawie I UK 443/14, zgodnie z którym opłacenie składki w niższej – niż wymagana – kwocie nie powoduje ustania ubezpieczenia oraz wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 4 grudnia 2018 r., III AUa 640/18, o tyle w judykaturze prezentowano także odmienne stanowiska (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 18 kwietnia 2012 r., II UK 188/11; z dnia 11 grudnia 2012 r., I UK 488/12; z dnia 6 sierpnia 2015 r., III UK 233/14 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 26 lipca 2018 r., III AUa 617/17; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 23 kwietnia 2013 r., III AUa 1067/12), a mianowicie, że ustanie ubezpieczenia ma miejsce w razie opłacenia składki w niewłaściwej wysokości. Dodatkowo w orzecznictwie oceniano wolę ubezpieczonego jako element kontynuacji dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, co powoduje istnienie dwóch linii interpretacyjnych na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej. W tych okolicznościach zachodzi konieczność dokonania jednoznacznej wykładni, która usunie sygnalizowane rozbieżności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
