Postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 2021 r., sygn. II KK 333/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie Z. K.
skazanego za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 15 kwietnia 2021 r.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. akt II AKa (…),
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. akt XVIII K (…)
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zasądzić od skazanego Z. K.
na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Z. J. K. został oskarżony o to, że w okresie od 14 września 2011 r. do dnia 10 marca 2013 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, doprowadził B. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 60.100 euro, co stanowiło równowartość około 250.717 zł oraz 51.500 zł w ten sposób, że wprowadził ww. w błąd co do zamiaru wywiązania się z kontraktu dotyczącego eksportu produktów rolnych, a także organizowaniu turnusów leczniczych oraz co do zwrotu zaliczek za transakcje, na które to transakcje B. G. przekazała Z. K. pięć zaliczek na łączną kwotę 51.500 zł oraz 20.000 euro ze swojego prywatnego konta, a nadto 40.100 euro z konta spółki z o.o. H., której była prezesem, czym działał na szkodę B. G. i spółki H. sp. z o.o. z siedzibą w W., to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. akt XVIII K (…), uznał Z.K. za winnego zarzucanego mu czynu, uzupełniając opis czynu o stwierdzenie, że kwota 20.000 euro przekazana została w formie gotówkowej, a wprowadzenie w błąd pokrzywdzonej polegało na wywołaniu u niej błędnego wyobrażenia co do realności funkcjonowania firmy „A.” założonej w Niemczech przez oskarżonego, umiejętności jej prowadzenia, zdolności oskarżonego co do samodzielnego przeprowadzenia niezbędnych transakcji i kosztów funkcjonowania samej firmy, jak również co do właściwości i warunków osobistych oskarżonego i przyjmując, że B. G. nie przekazałaby pieniędzy, gdyby wiedziała o powyższych okolicznościach oraz że czyn ten wyczerpuje dyspozycje występku z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i na podstawie art. 294 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda (pkt 1 wyroku). Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz B. G. kwoty 124.900 zł, a nadto 167.618 zł na rzecz spółki H. sp. z o.o. (pkt 2). Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 63 § 1 k.k., zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 16 marca do dnia 23 marca 2016 r., przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi pozbawienia wolności (pkt 3). Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 7.604,41 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
