Postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 2021 r., sygn. III PSK 39/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z powództwa W. N.
przeciwko S. S.A. w W.
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 kwietnia 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.
z dnia 23 października 2019 r., sygn. akt III Pa […],
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
II. zasądza od pozwanej na rzecz powoda 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 23 października 2019 r. Sąd Okręgowy w P. oddalił apelację pozwanej S. S.A. w W. od wyroku Sądu Rejonowego w J. z dnia 15 maja 2019 r. w sprawie z powództwa W. N. o odszkodowanie.
Sąd Okręgowy uznał za prawidłowe ustalenia Sadu Rejonowego, że o ile nieobecność powoda w dniu 30 sierpnia 2018 r. istotnie była nieobecnością nieusprawiedliwioną i stanowiła przewinienie pracownicze, to jednak w całokształcie okoliczności sprawy powodowi nie można przypisać winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Powód w nawiązaniu do rozmowy telefonicznej z prezesem zarządu złożył wypowiedzenie umowy o pracę w dniu 30 sierpnia 2018 r. Jednocześnie z uwagi na niewykorzystany urlop wypoczynkowy złożył też wniosek o ten urlop i zostawił go przełożonemu, w celu akceptacji przez T. N. Przełożony przyjął wniosek i przedłożył go T.N., który jednak nie zgodził się go podpisać. Wniosku nie podpisał także dyrektor. Pomimo tego nikt z wyżej wymienionych osób, ani też żaden pracownik kadr nie skontaktował się z powodem w celu przekazania mu decyzji. Sąd Okręgowy uznał, że z uwagi na dotychczasową praktykę stosowaną u pozwanego, powód miał prawo pozostawać w przekonaniu, że uzyskał zgodę na urlop. Ponadto Sąd Okręgowy podzielił ocenę Sądu Rejonowego co do braku skonkretyzowania drugiej z przyczyn uzasadniających rozwiązanie z powodem umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym. W oświadczeniu pozwanego wskazano jedynie, że powód nie wykonał polecenia bezpośredniego przełożonego, bez wskazania, o jakie polecenie chodziło i w jakim terminie wystąpiło konkretne zdarzenie. Tym samym sposób, w jakim pozwana określiła przyczynę rozwiązania umowy o pracę, nie umożliwiał powodowi uzyskania niebudzącej wątpliwości wiedzy, co do istoty stawianych mu zarzutów, a w efekcie uniemożliwiał obronę przed nimi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
