Postanowienie SN z dnia 9 kwietnia 2021 r., sygn. IV KS 10/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
w sprawie I. G. i D. G.,
oskarżonych o czyny z art. 207 § 1 k.k.,
na posiedzeniu bez udziału stron (art. 539e § 1 k.p.k.),
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 9 kwietnia 2021 r.,
skargi obrońcy oskarżonych na wyrok Sądu Okręgowego w C.
z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. VII Ka (…),
uchylający wyrok Sądu Rejonowego w M.
z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. II K (…),
i w tym zakresie przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania,
p o s t a n o w i ł:
1. skargę oddalić;
2. obciążyć I. G. i D.G. kosztami sądowymi postępowania skargowego
w częściach ich dotyczących.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. II K (…) I. G. i D. G. zostali uznani winnymi zarzucanych im czynów z art. 207 § 1 k.k. Na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne w stosunku do każdego z nich Sąd Rejonowy w M. warunkowo umorzył, ustalając okres próby na okres odpowiednio trzech i dwóch lat. Ponadto sąd orzekł zarówno od I. G. jak i od D. G. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na rzecz pokrzywdzonych W. G., J. G. i B. G. oraz rozstrzygnął w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz kosztów sądowych.
Rozstrzygnięcie to zostało poddane kontroli odwoławczej na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego, który wyrok sądu pierwszej instancji zaskarżył w całości na niekorzyść oskarżonych. W wywiedzionym przez prokuratora środku zaskarżenia, powołując się na przepis art. 438 pkt. 3 k.p.k., sformułowano zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia Sądu Rejonowego w M. i mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym uznaniu, że wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonym nie są znaczne, pomimo że okoliczności popełnienia zarzucanych im czynów decydują o stopniu winy oskarżonych oraz społecznej szkodliwości zarzucanych im czynów, co prowadzi do przeciwnego wniosku biorąc pod uwagę sposób działania i rodzaj naruszonego dobra małoletnich dzieci, w następstwie czego niesłusznie warunkowo umorzono wobec nich postępowanie karne, a nadto sąd nie zweryfikował przy stosowaniu tej instytucji czy oskarżeni nie byli karani, co warunkuje zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Sprawa stała się przedmiotem rozpoznania przed Sądem Okręgowym w C., który wyrokiem z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. VII Ka (…), uchylił zaskarżony wyrok sądu a quo i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w M. do ponownego rozpoznania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
