Postanowienie SN z dnia 26 marca 2021 r., sygn. II KK 94/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 26 marca 2021 r.,
sprawy P. B. i M. F.
skazanych z art. 263 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i innych
z powodu kasacji wniesionych przez obrońców skazanych
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 18 marca 2020 r. sygn. akt VI Ka (…)
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W.
z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt III K (…)
oddala wszystkie kasacje jako oczywiście bezzasadne, a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanych w częściach na nich przypadających.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 18 marca 2020 r., sygn. akt VI Ka (…), po rozpoznaniu apelacji obrońców, utrzymał w mocy skazujący P. B. i M. F. wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt III K (…).
Od wyżej wymienionego wyroku Sądu Okręgowego w W. kasacje złożyli dwaj obrońcy skazanego P. B. oraz obrońca skazanego M. F.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w W., w pisemnych odpowiedziach na te kasacje, wniósł o uznanie złożonych kasacji za oczywiście bezzasadne i ich oddalenie ( por. pisma z dnia: 7 lipca 2020 r., 8 lipca 2020 r. i 7 sierpnia 2020 r.).
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Należy podzielić stanowisko Prokuratora Prokuratury Okręgowej w W., że wszystkie kasacje obrońców, wniesione w niniejszej sprawie, są oczywiście bezzasadne.
Przypomnieć należy, iż kasacja w sprawach karnych, która powróciła do polskiego procesu z dniem 1 stycznia 1996 r., ( por. ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, Dz. U. Nr 89, poz. 443 ), w odróżnieniu od kasacji przewidzianej przepisami k.p.k. z 1928 r., jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, a nie zwykłą skargą trzecioinstancyjną. Podstawami kasacji, wnoszonej przez strony, mogą być jedynie uchybienia wymienione w przepisie art. 439 k.p.k. lub inne rażące naruszenie przepisów prawa materialnego bądź procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego kasacją orzeczenia sądu odwoławczego. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się, że kasacja jest środkiem nadzwyczajnym, istniejącym niejako ,,ponadstandardowo,” w zakresie środków odwoławczych, składających się na polskie regulacje w ramach prawa do sądu ( P. Wiliński, Rzetelny proces karny, Warszawa 2009, s. 344 – 346 ). Sąd kasacyjny jest sądem prawa, a nie sądem faktów, czy trafności reakcji karnej. Nie jest zatem prawnie dopuszczalne kwestionowanie w kasacji ustaleń faktycznych, ani współmierności zastosowanych środków reakcji prawnokarnej. Postępowanie kasacyjne, w swoim wyniku, prowadzi zawsze do oceny zarzutów kasacji strony i z tej perspektywy prawomocnego orzeczenia sądu odwoławczego, a nie sprawy rozpatrywanej merytorycznie, w której została złożona kasacja (por. np. uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 stycznia 2006 r., sygn. akt SK 30/05., OTK – A 2006, Nr 1, poz. 2).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
