Postanowienie SN z dnia 24 marca 2021 r., sygn. II USK 120/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Leszek Bielecki
w sprawie z wniosku M. Ż.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 marca 2021 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 16 października 2019 r., sygn. akt III AUa (…) oddalił apelację wnioskodawcy M. Ż. od wyroku Sądu Okręgowego w B. z 7 czerwca 2019 r., sygn. akt V U (…) oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 września 2018 r. odmawiającej przyznania mu prawa do emerytury.
Wnioskodawca zaskarżył powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 9 ust. 1 oraz art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U. z 1958 r. Nr 45, poz. 226 ze zm.) oraz art. 6 ust. 2 pkt 3, art. 174 ust. 2 pkt 1, art. 32, art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 291 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) przez nieuprawnione przyjęcie, iż brak jest podstawy do zaliczenia skarżącemu okresu od 26 czerwca do 31 sierpnia 1976 r. jako okresu składkowego lub nieskładkowego, a tym samym błędne uznanie, że w spornym przedziale czasowym nie istniał obowiązek ubezpieczenia społecznego, tym samym bezzasadne założenie, że nie legitymuje się on wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 25 lat, co skutkuje niemożnością przyznania świadczenia emerytalnego wobec rzekomego braku ziszczenia przesłanek ustawowych. Dodatkowo skarżący zarzucił naruszenie art. 233 § 1 oraz art. 328 § 2 k.p.c. przez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, dokonanie oceny zebranych dowodów w sposób wybiórczy i dowolny, z przekroczeniem granic swobodnej oceny sędziowskiej, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, oraz nie odniesienie się w uzasadnieniu wyroku do wszystkich podniesionych zarzutów i przeprowadzonych dowodów, co doprowadziło do błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy i nierozpoznania jej istoty, a także co uniemożliwia kontrolę instancyjną na podstawie samej treści uzasadnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
