Postanowienie SN z dnia 24 marca 2021 r., sygn. II USK 142/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki

w sprawie z wniosku Z. B.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w P.
‎o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 marca 2021 r.,
‎skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 31 października 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 31 października 2019 r. sygn. akt III AUa (…) oddalił apelację wnioskodawczyni Z. B. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 27 marca 2018 r., sygn. akt III U (…) oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 stycznia 2016 r. odmawiającej przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wnioskodawczyni zaskarżyła powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego, a mianowicie (-) art. 12 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 291 ze zm.) przez niewłaściwą wykładnię i niezastosowanie wobec przyjęcia, że zarówno stan zdrowia skarżącej, stopień naruszenia sprawności jej organizmu jak i posiadane kwalifikacje oraz wiek i predyspozycje psychofizyczne wskazywały, że nie jest ona niezdolna do pracy, choć zważywszy na zły stan zdrowia, wiek ubezpieczonej (39 lat w chwili złożenia wniosku), posiadane przez nią praktyczne i jedyne kwalifikacje zawodowe (wykształcenie pedagogiczne, nauczyciel klas 1-3 lub przedszkolu) oraz ograniczenia zdrowotne (m.in. zaburzenia natury psychicznej, w tym lękowe (nieleczone), nerwicowe, zaburzenia pracy głosu, niedosłuch obustronny, uporczywe bóle psychogenne polegające na przewlekle występujących uporczywych silnych bólach głowy czy dolnego odcinka kręgosłupa, i szereg innych chorób, w tym somatycznych (ataki nerwicy paraliżujące ciało, nieprzewidywalne omdlenia czy zasłabnięcia, które ją dyskwalifikują do pracy z dziećmi) w szczególności związane z pracą w szkole lub przedszkolu z małymi dziećmi, wymaganymi od osoby nauczyciela szczególnych kwalifikacji zawodowych, ale i zdrowotnych powinna być ona uznana co najmniej za częściowo niezdolną do pracy w rozumieniu tych przepisów; (-) art. 57 ust. 1 w związku art. 12 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 13 ustawy emerytalnej przez niewłaściwą wykładnię i niezastosowanie wobec przyjęcia, że skarżąca nie spełniła łącznie wszystkich przesłanek warunkujących prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, niewłaściwe zastosowanie wskutek błędnej wykładni i oparcie swoich ustaleń co do braku częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej wprost na opiniach biegłych lekarzy stwierdzających, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy, gdy tymczasem ocena spełnienia kryteriów niezdolności do pracy i stosowanie kryteriów tej oceny stanowi przejaw stosowania prawa, a zatem jest to kwestia niezależna od oceny okoliczności, których stwierdzenie wymaga wiadomości specjalnych, a ponadto w oparciu o opinie biegłych sądowych, którzy wydawali swoje opinie co do zdolności do pracy ubezpieczonej na dzień wydawania tychże opinii, a nie na dzień zaskarżonej przez nią decyzji; (-) art. 13 ust. 1 w związku z art. 57 i art. 12 ust. 3 ustawy emerytalnej przez niewłaściwą wykładnię i niezastosowanie, przede wszystkim pominięcie socjalno-ekonomicznego aspektu niezdolności do pracy skarżącej, polegające na zaniechaniu uwzględnienia obiektywnej możliwości podjęcia przez nią zatrudnienia zgodnego z wiekiem i poziomem posiadanych kwalifikacji, wykształceniem i predyspozycjami psychofizycznymi; (-) art. 57 ust. 1 ustawy emerytalnej przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez twierdzenie, że skarżąca dysponując nowymi wynikami badań, może ponowić wniosek o rentę, jako że sąd bada prawidłowość decyzji organu rentowego, co do zasady według stanu na dzień jej wydania, przy czym Sąd Apelacyjny nie wziął pod uwagę, że aby spełnić warunki do przyznania renty trzeba, aby niezdolność do pracy powstała w czasie okresów składkowych lub nieskładkowych wskazanych w ustawie emerytalnej, albo w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Ubezpieczona nie pracując już od 5 lat nie ma ciągłości ubezpieczenia po ustaniu stosunku pracy i nie może mimo swoich chorób ponownie zgłosić wniosku o rentę. Dodatkowo skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania:‎(-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 381 oraz 391 § 1 k.p.c. w związku z art. 278 § 1 k.p.c. w związku art. 232 zdanie 2 k.p.c. przez nieuwzględnienie w opiniowaniu przez biegłych orzeczenia o niepełnosprawności; (-) art. 232 zdanie drugie k.p.c. w związku z art. 285 § 2 k.p.c. w związku z art. 278 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., jak też w związku z art. 378 § 1 k.p.c. przez niedopuszczenie dowodu z łącznej opinii biegłych lekarzy na okoliczność całościowej oceny stanu zdrowia skarżącej w sytuacji, gdy stwierdzono u niej różnorodne schorzenia, a żadna z odrębnych i niezależnych opinii nie stwierdziła wpływu tych wszystkich schorzeń na zdolność do dotychczasowego zatrudnienia, ponieważ żadna z nich nie uwzględniała wyników badań jako całości; (-) art. 381 i art. 382 k.p.c., jak też art. 378 § 1 k.p.c. przez niedopuszczenie w poczet materiału dowodowego dokumentów załączonych przez skarżącą w kolejnym pismach, które wskazywały na jej stan zdrowia, a tym samym podważały ustalenia powołanych w sprawie biegłych; (-) art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. przez sporządzenie uzasadnienia wyroku zawierającego braki co wyrażało się w zupełnym pominięciu wśród rozważań Sądu Apelacyjnego odniesienia się do zarzutów skonkretyzowanych przez skarżącą w apelacji oraz zgłoszonych na etapie postępowania apelacyjnego pism i dowodów z dokumentów oraz ograniczenie się jedynie do powtórzenia tez opinii biegłych przeprowadzonych przez Sąd pierwszej instancji, (-) art. 381 i art. 382 k.p.c., jak też art. 378 § 1 k.p.c. przez niedopuszczenie w poczet materiału dowodowego i nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych: psychiatry, internisty, neurologa, dermatologa, laryngologa, ortopedy, psychologa, medycyny pracy, na okoliczność czy skarżąca na dzień wydania zaskarżonej przez nią decyzji była częściowo niezdolna do pracy czy też całkowicie niezdolna do pracy, i czy ewentualna niezdolność i w jakim zakresie i stopniu trwa nadal i na jaki okres.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się