Postanowienie SN z dnia 9 marca 2021 r., sygn. III USK 87/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania W. G.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.
‎o przeliczenie świadczenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 marca 2021 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 30 października 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. nie obciąża W.G. kosztami pełnomocnika organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 30 października 2019 r. sygn. akt III AUa (…) oddalił apelację W. G. od wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia 16 stycznia 2019 r. sygn. akt IV U (…)

Ten wyrok Sądu Apelacyjnego pełnomocnik W.G. zaskarżył skargą kasacyjną, zarzucając naruszenie: przepisów prawa procesowego: „233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów, a także wydanie wyroku w oparciu o dowolną ocenę dowodów, przepisu art. 328 § 2 k.p.c. poprzez sporządzenie uzasadnienia w sposób uniemożliwiający logiczną kontrolę wywodów Sądu co do ustalonych faktów i przyjmowanych na podstawie tych faktów konkluzji, mających znaczenie dla wydania zaskarżanego orzeczenia”, a także naruszenie prawa materialnego: „art. 97 ust. 1 ustawy o dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - poprzez brak uznania, że pierwotna decyzja o przyznaniu prawa do emerytury ze znaczkiem EW 90 została wydała z winy zakładu pracy, a powinna być wydana ponownie z tym samym oznaczeniem w momencie, którym skarżący spełnił warunki formalne, b) art. 7, 24, 45 ust. 1, 67 Konstytucji RP - poprzez pozbawienie skarżącego prawa do emerytury z oznaczeniem EW - 90, mimo tego, że skarżący nabył I skutecznie to uprawnienie, c) art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1340; dalej również jako: ustawa emerytalna) poprzez nieprawidłowe ustalenie, że wnioskodawca nie przedstawił nowych dowodów i okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń, podczas gdy Sąd I instancji nie był zainteresowany przedstawieniem tych okoliczności, czemu dał wyraz oddalając wniosek o przesłuchanie skarżącego w trybie art. 299 k.p.c., wskutek czego Sąd pozbawił skarżącego do przedstawienia tych okoliczności”.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się