Postanowienie SN z dnia 9 marca 2021 r., sygn. III USK 81/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania M. F.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G.
‎o ustalenie braku podstaw do zwrotu pobranej renty rodzinnej,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 marca 2021 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 21 listopada 2019 r. oddalił apelację M. F. od wyroku Sądu Okręgowego w G.z dnia 17 czerwca 2019 r., oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 6 sierpnia 2018 r., zobowiązującej odwołującego się do zwrotu nienależnie pobranej renty rodzinnej w kwocie 23.295,98 zł. Decyzja ta zapadła w wyniku rozliczenia renty przysługującej odwołującemu się w związku z przychodem osiągniętym przez niego w 2017 r. z tytułu zatrudnienia w Urzędzie Miejskim w S. w kwocie 68.003,48 zł oraz z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 30.693,60 zł. Łączny przychód skarżącego w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. wyniósł 98.697,08 zł i przekroczył wyższą kwotę graniczną dla 2017 r. (tj. 65.969,10 zł) o kwotę 32.727,98 zł.

Od powyższego wyroku odwołujący się wywiódł skargę kasacyjną. W podstawach skargi podniósł zarzut naruszenie prawa materialnego: (-) art. 138 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudni 1998 r. o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (aktualnie tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r., poz. 291, dalej jako „ustawa o emeryturach i rentach” lub „ustawa emerytalna”), przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie skutkujące błędnym uznaniem, że świadczenie pobrane przez ubezpieczonego było świadczeniem nienależnym; (-) art. 138 ust. 2 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach, przez jego błędną wykładnię skutkującą błędnym uznaniem, że ubezpieczony został w sposób prawidłowy pouczony przez organ rentowy o braku prawa do pobierania świadczenia; (-) art. 138 ust. 4 i 5 ustawy o emeryturach i rentach, przez jego błędną wykładnię skutkującym uznaniem, że ubezpieczony nie zawiadomił organu rentowego o osiąganiu przychodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w sytuacji, gdy zawiadomieniem w myśl wyżej przywołanego przepisu jest każda, nawet przypadkowa informacja wskazująca na zajście okoliczności określonych w tym przepisie, a takową organ rentowy posiadał, albowiem ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i odprowadzał należne składki na to ubezpieczenie.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się