Postanowienie SN z dnia 25 lutego 2021 r., sygn. III UZ 39/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Bohdan Bieniek
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z odwołania K.O.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
z udziałem Stowarzyszenia O. w D.
o ustalenie właściwego ustawodawstwa,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 lutego 2021 r.,
zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 7 sierpnia 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (…) do rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w (…) (organ rentowy) decyzją z 5 maja 2017 r. na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 963 ze zm.), art. 11 ust. 3a w związku z art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE L 166 z 30 kwietnia 2004 r., s. 1 ze zm., dalej: rozporządzenie nr 883/2004) i art. 16 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE L 284 z 30 października 2009 r., s. 1 ze zm., dalej: rozporządzenie nr 987/2009), po rozpatrzeniu wniosku K. O. o wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia właściwego ustawodawstwa tytułem wykonywania pracy najemnej na terytorium Republiki Litewskiej i działalności na własny rachunek na terytorium Polski, określił ustawodawstwo polskie jako właściwe.
Odwołanie od tej decyzji złożył K. O., zarzucając jej przedwczesność z powodu niezwrócenia się do litewskiej instytucji ubezpieczeniowej o wyjaśnienie sytuacji wnioskodawcy.
Sąd Okręgowy w L. wyrokiem z 19 czerwca 2019 r., VIII U (…), oddalił odwołanie. Sąd ten ustalił, że K. O. w okresie od 13 sierpnia 2012 r. do 25 stycznia 2016 r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą „B.” K. O. Przeważającym przedmiotem tej działalności było wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. W praktyce wnioskodawca prowadził sprzedaż internetową elementów instalacji wentylacyjnych i kominkowych. W dniu 29 sierpnia 2014 r. wnioskodawca zawarł z firmą U. „C.” umowę o pracę, na podstawie której od dnia 1 września 2014 r. miał świadczyć pracę na Litwie za wynagrodzeniem w wysokości 300 litów miesięcznie. W umowie wskazano, że wymiar czasu pracy będzie wynosił 5 dni w miesiącu. Umowa nie przewidywała zwrotu kosztów dojazdu wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy, zakwaterowania i wyżywienia wnioskodawcy. Spółka U. „C.”, zajmuje się dystrybucją produktów niemieckiej firmy W. Siedziba spółki U. „C.” mieści się w W. na Litwie. Firma „C.” prowadzi marketing produktów mikro-ceramicznych (dodatków do paliw, olejów, smarów) produkowanych przez firmę W., z którą współpracuje od 2008 r. Właściciel U. „C.” – A. S. pozyskiwał na terenie Polski osoby chętne do współpracy na podstawie umów o pracę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
