Postanowienie SN z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. I USK 93/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Leszek Bielecki
w sprawie z odwołania H. F.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.
o ponowne ustalenie wysokości emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 lutego 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 19 września 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 19 września 2019 r. w sprawie III AUa (…) oddalił apelację ubezpieczonego H. F. od wyroku Sądu Okręgowego w G. – Ośrodka Zamiejscowego w R. z 4 września 2017 r. w sprawie IX U (…) oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmawiającej mu ponownego ustalenia wysokości emerytury.
Ubezpieczony zaskarżył powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie: (-) art. 228 w związku z art. 316, art. 328 § 2 oraz z art. 391 k.p.c. w zakresie w jakim zarówno sądy pominęły fakt notoryjny, iż w latach 1970-79 pracownicy przemysłu węglowego zatrudnieni na stanowiskach specjalistycznych jakimi są stanowiska górników strzałowych byli uprawnieni i pobierali z tytułu wykonywanej pracy premie regulaminowe podczas gdy wiedzą powszechną jest, to że premie te były przez tych pracowników przemysłu węglowego w tym okresie pobierane; (-) art. 328 § 2 oraz art. 391 k.p.c. w zakresie niepoczynienia rozważań co do charakteru prawnego premii regulaminowej i w istocie jej arbitralne pominięcie przy ustaleniu składników podstawy wymiaru wynagrodzenia przez co podstawa wymiaru emerytury i renty w sposób nieuprawniony została zaniżona; (-) § 41 ust. 1 Układu Zbiorowego Pracy dla Przemysłu Węglowego z dnia 1 stycznia 1975 r. przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż przyznanie premii regulaminowej w latach 1970-1979 dla pracownika przemysłu węglowego było uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków w sytuacji gdy postanowienia tego przepisu wprost wskazują na to, że premia regulaminowa stanowiła obligatoryjny składnik wynagrodzenia należny pracownikom przemysłu węglowego, a jej pozbawienie w istocie następowało jedynie w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub obowiązków dotyczących przestrzegania organizacji i czasu pracy; (-) art. 382 w związku z art. 278 k.p.c. w zakresie nierozważenia w sposób wszechstronny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w zakresie niewyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy w sytuacji gdy biegły sądowy zaniżył płacę zasadniczą należną ubezpieczonemu zgodnie z obowiązującą stawką zaszeregowania a także w zakresie w jakim Sąd ten nie wyjaśnił w uzasadnieniu skarżonego orzeczenia jakie racje i dowody przemawiają za tym, iż nie można podzielić zarzutów ubezpieczonego co do składników i wysokości płacy zasadniczej wymagających odtworzenia, przez co dokonanie w pełnym zakresie oceny zasadniczych powodów takiego rozstrzygnięcia nie jest możliwe; (-) art. 232 w związku z art. 278 w związku z art. 286 k.p.c. w zakresie pominięcia okoliczności, iż sporządzona przez biegłego sądowego opinia stanowiąca rekonstrukcję składników wynagrodzenia i jego wysokości w spornym okresie może zostać przygotowana w oparciu o informację i dowody wysoce prawdopodobne, a nie jedynie pewne i nie budzące wątpliwości co wynika ze specyfiki postępowania, w którym dowód jest przeprowadzany; (-) art. 328 § 2 k.p.c. przez zaniechanie wyjaśnienia w treści uzasadnienia wyroku podstawy prawnej i faktycznej, a tym samym motywów rozstrzygnięcia w zakresie twierdzeń, iż współczynnik 250% nie zostanie osiągnięty nawet przy uwzględnieniu zarzutu zaniżenia zaszeregowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
