Postanowienie SN z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. I USK 53/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania R. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 lutego 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża wnioskodawcy kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt III AUa (…), Sąd Apelacyjny w (…) – w sprawie z odwołania R. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K. – oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 27 września 2018 r., sygn. akt VII U (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie R. K. od decyzji organu rentowego z dnia 7 lutego 2018 r., w której ZUS Oddział w K. stwierdził, że R. K. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 1 maja 2009 r. do 31 grudnia 2016 r.
Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego ubezpieczony zaskarżył skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano na przyczynę przyjęcia skargi do rozpoznania określoną w art. 398§ 1 pkt 4 k.p.c. Oczywista zasadność skargi kasacyjnej – w ocenie autorki skargi – wynika z tego, że Sąd Apelacyjny w (…) w zaskarżonym wyroku uznał za prawidłową podstawę prawną, która nie obowiązywała w dacie 1 maja 2009 r., a zatem przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, podczas gdy przepisy tego rozporządzenia weszły w życie dnia 1 maja 2010 r. w miejsce rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71. Oparcie orzeczenia na błędnej podstawie prawnej stanowi rażące naruszenie art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; przedmiotowe orzeczenie jest zatem sprzeczne z przepisami prawa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
