Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. III CSK 160/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko T. s.r.o. z siedzibą w T. w Republice Czeskiej
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 grudnia 2020 r.,
skargi kasacyjnej powoda
od postanowienia Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 11 grudnia 2017 r., sygn. akt I ACz (…),
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje
Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania
i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny w (…) zmienił postanowienie Sądu Okręgowego w K. oddalające wniosek pozwanej o odrzucenie pozwu w ten sposób, że pozew w sprawie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną odrzucił.
Wskazał, że Sąd pierwszej instancji w motywach postanowienia odniósł się do prawa właściwego dla oceny roszczeń mogących powstać w celu udzielenia wierzycielowi ochrony w razie dokonania przez dłużnika czynności prowadzącej do jego pokrzywdzenia i roszczeń, jakich wierzyciel w związku z taką czynnością może dochodzić od osoby będącej stroną czynności z dłużnikiem, w razie gdy status któregoś z tych podmiotów, miejsca dokonania czynności lub miejsce, w którym wywołuje ona skutki, wskazują na możliwy związek z prawem obcym. Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd Okręgowy nieprawidłowo analizował prawo właściwe dla roszczeń powoda zamiast kwestie związane z jurysdykcją krajową. Podstawą rozstrzygnięcia jest art. 1099 § 1 k.p.c., który sąd ma obowiązek brać pod uwagę w każdym stanie sprawy. Z art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2012, L351,s.l ; dalej „rozporządzenie”) wynika, że z zastrzeżeniem przepisów tego rozporządzenia osoby mające zamieszkanie na terytorium państwa członkowskiego mogą być pozywane, niezależnie od ich obywatelstwa przed sądy tego państwa członkowskiego. Wyjątki od tej zasady regulują przepisy sekcji 2-7 rozdziału II (art. 5 ust. 1 rozporządzenia 1215/2012). W myśl art. 63 rozporządzenia przez miejsce zamieszkania spółek i osób prawnych rozumie się miejsce, w którym znajduje się ich statutowa siedziba.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
