Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. III PK 3/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko Komendantowi Głównemu Policji w W.
o jednorazowe odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 grudnia 2020 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O.
z dnia 1 sierpnia 2019 r., sygn. akt V Ua (...),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego strony pozwanej.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z 1 sierpnia 2019 r. oddalił apelację K. K. od wyroku Sądu Rejonowego w O. z 20 marca 2019 r., który oddalił jej odwołanie od decyzji Komendanta Głównego Policji z 6 października 2017 r., odmawiającej przyznania jej jednorazowego odszkodowania. Wnioskodawczyni została zwolniona ze służby w Policji 25 lutego 2011 r. w związku ze stwierdzeniem całkowitej niezdolności do służby, przy rozpoznaniu przewlekłych zaburzeń nerwicowych i depresyjnych. W październiku 2015 r. złożyła wniosek o jednorazowe odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu w związku ze służbą. Komisja Lekarska ustalił u niej 25% uszczerbku na zdrowiu. Pozwany nie uwzględnił wniosku ze względu na stwierdzenie uszczerbku po upływie 3 lat od zwolnienia ze służby. Sąd Rejonowy ustalił, iż przewlekłe zaburzenia nerwicowe lękowo – depresyjne występują u wnioskodawczyni od stycznia/lutego 2010 r. i trwają do chwili obecnej. Upływ czasu nie miał wpływu na wysokość uszczerbku na zdrowiu. Sąd Rejonowy zauważył, że poprzednia ustawa z 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji i aktualna z 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą tak samo określały przesłanki jednorazowego odszkodowania (art. 7 pierwszej i art. 9 drugiej ustawy). W ocenie Sądu ustawodawca ograniczył w czasie możliwość dochodzenia roszczenia z tytułu jednorazowego odszkodowania. Ponadto obowiązujące poprzednio rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, z tytułu których przysługują odszkodowania określone w ustawie, nie przewidywało w wykazie chorób schorzenia, na które cierpi wnioskodawczyni, tj. „zaburzeń depresyjno-lękowych nawracających”. Dopiero w przepisach wykonawczych obowiązujących od 1 lipca 2014 r. „zaburzenia depresyjno - lękowe” mogą stanowić chorobę pozostającą w związku z pełnieniem służby w Policji. W okresie od zakończenia służby (luty 2011 r.) przez okres ponad 3 lat nie było podstaw, by na mocy wówczas obowiązujących przepisów przyznać wnioskodawczyni prawo do jednorazowego odszkodowania. W konkluzji Sąd Rejonowy przyjął, że nie może dojść do działania nowej ustawy wstecz (z uwagi na brzmienie art. 9 i art. 48 ustawy z 4 kwietnia 2014 r.) i przyznania wnioskodawczyni prawa do jednorazowego odszkodowania po upływie 3 lat od zakończenia służby oraz na podstawie nowych przepisów, które weszły w życie po upływie trzyletniego okresu, jaki upłynął do zakończenia służby. Sąd Okręgowy nie uwzględnił przeciwnej argumentacji apelacji odwołującej się do art. 48 ust. 1 i art. 9 pkt 2 ustawy z 4 kwietnia 2014 r. Stwierdził brak podstaw do przyznania skarżącej prawa do jednorazowego odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, niebędący podstawą do przyznania świadczenia pod rządami starej ustawy, tzn. obowiązującej w chwili powstania uszczerbku na zdrowiu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
