Postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. I UK 368/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z odwołania Z. M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
o wznowienie postępowania w sprawie ponownego ustalenia wysokości emerytury
i wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 grudnia 2020 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...)
z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. akt III AUa (...),
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
II. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego;
III. przyznaje adwokatowi Ł.P. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w P. tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie odwołującej się w postępowaniu kasacyjnym z urzędu 240 zł (dwieście czterdzieści) podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2019 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację Z. M. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 6 marca 2018 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. o wznowienie postępowania w sprawie ponownego ustalenia wysokości emerytury i o wysokość emerytury.
Decyzją z dnia 30 listopada 2015 r. organ rentowy na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. odmówił Z. M. wznowienia postępowania w sprawie ponownego ustalenia wysokości emerytury. W związku z odwołaniem od tej decyzji organ rentowy stwierdził, że wskaźnik wysokości wynagrodzenia przyjęty do przeprowadzenia rewaloryzacji został ustalony nieprawidłowo. Organ rentowy dokonał ponownego przeliczenia świadczenia w związku z błędem w wyliczeniu wskaźnika podstawy wymiaru. Decyzją z dnia 22 stycznia 2016 r. na podstawie art. 133 ustawy o emeryturach i rentach z FUS organ rentowy przeliczył emeryturę i dokonał wypłaty podwyższonego świadczenia za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z przepisem art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 887) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Zgodnie z art. 133 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż: 1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu; 2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. Sąd Okręgowy zauważył, że decyzją z dnia 22 stycznia 2016 r. na podstawie art. 133 ustawy o emeryturach i rentach organ rentowy przeliczył emeryturę i dokonał wypłaty podwyższonego świadczenia za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, tj. od dnia 1 lipca 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Zatem wnioskodawczyni nie przysługuje w świetle obowiązujących przepisów wyrównanie od daty popełnienia błędu tj. od 1 września 1992 r. Sąd Apelacyjny podzielając w całości argumentację prawną Sądu Okręgowego, oddalił apelację jako niezasadną.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
