Postanowienie SN z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. I PK 215/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa M. B.
przeciwko K. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 listopada 2020 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 17 maja 2019 r., sygn. akt VII Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 17 maja 2019 r., po rozpoznaniu apelacji pozwanej K. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K., zmienił wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 20 lipca 2018 r. w ten sposób, że zasądzoną na rzecz powódki M. B. kwotę 49.440 zł tytułem wynagrodzenia za pracę wraz z odsetkami obniżył do kwoty 49.241,29 zł, zaś w pozostałym zakresie oddalił apelację.
Pozwana spółka zaskarżyła powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego, a to art. 151 § 1 k.p., przez uznanie, że powódka nie pełniła stanowiska kierowniczego i pracowała na równi z resztą zespołu, podczas gdy samodzielność w wypłacaniu premii innym pracownikom, ustalanie dodatkowych obostrzeń lub zakazów i nakazów w zakładzie pracy (np. nagrody za brak palenia tytoniu) i podzlecanie prac innym pracownikom, świadczą o pracy na wyższym - a nie na równi z resztą zespołu - poziomie, co pozbawiać powinno powódkę uprawnienia do żądania zapłaty za godziny nadliczbowe. Dodatkowo skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania: 1/ art. 321 w związku z art. 385 i art. 391 § 1 k.p.c., przez nieuwzględnienie zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 321 k.p.c., podnoszonego w apelacji powoda; 2/ art. 322 w związku z art. 385 i art. 391 § 1 k.p.c., przez nieuwzględnienie zarzutu naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 322 k.p.c., polegającego na jego nieuzasadnionym zastosowaniu i wykorzystaniu do ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia (liczby godzin nadliczbowych, ich częstotliwości i wartości), co jest sprzeczne z dyspozycją powołanego przepisu; 3/ art. 328 w związku z art. 385 i art. 391 § 1 k.p.c., przez pominięcie wyjaśnienia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, tj. wskazania, jakie kwoty poszczególnych żądań (należności głównej za poszczególne okresy i skapitalizowanych odsetek) składają się na zasądzone na rzecz powódki roszczenie, co uniemożliwia dokonanie kontroli kasacyjnej orzeczenia, ponieważ nie pozwala na weryfikację prawidłowości dokonanych wyliczeń i miało wpływ na wynik sprawy, gdyż dowodzi, że Sąd drugiej instancji nie zweryfikował poprawności rzeczonych wyliczeń; 4/ art. 187 k.p.c. w związku z art. 6 k.c. w zakresie, w jakim przerzucony został na pozwaną spółkę ciężar dowodu odnośnie do tego, że powódka nie świadczyła godzin nadliczbowych, bądź też świadczyła je w innej wysokości; 5/ art. 233 k.p.c., przez poczynienie przez Sąd drugiej instancji dowolnego ustalenia w ślad za Sądem pierwszej instancji, polegającego na przyjęciu, że powódki nie obowiązywał żaden target mimo, że takie ustalenie nie wynika z żadnego materiału dowodowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
