Postanowienie SN z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. III UK 454/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania W. I.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
o prawo do emerytury,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 listopada 2020 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującego się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2019 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację W.I. od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 9 października 2018 r., oddalającego jego odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 23 marca 2017 r., 4 maja 2017 r. i 22 sierpnia 2017 r., odmawiających wnioskodawcy prawa do emerytury.
Odwołujący się W. I. zaskarżył powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w (…) oraz zasadzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił: I/naruszenie przepisów postępowania: 1/ art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., przez niedostateczne uzasadnienie motywów rozstrzygnięcia na tle dokonanej przez Sąd drugiej instancji oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i wykładni postanowień § 2 ust. 1 rozporządzenia, które to naruszenie uniemożliwia ocenę rozumowania wywodu Sądu Apelacyjnego; 2/ art. 386 § 4 k.p.c., przez jego niezastosowanie przez Sąd drugiej instancji w związku z art. 382 k.p.c., polegające na nierozpoznaniu przez Sąd pierwszej instancji istoty sprawy w zakresie objętym decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co doprowadziło do bezpodstawnego pominięcia części zebranego materiału dowodowego i miało wpływ na wynik sprawy w postaci twierdzeń o niemożliwości ustalenia okresu zatrudnienia oraz pracy w gospodarstwie rolnym wnioskodawcy, nierozpoznanie okresów pracy w warunkach szczególnych; 3/ art. 233 § 1 w związku z art. 391 oraz art. 378 § 1 i 382 § 2 k.p.c., polegające na przejęciu przez Sąd drugiej instancji za własne ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego, bez merytorycznych rozważań w tej kwestii, w sytuacji gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim sprzeczność ustaleń Sądu pierwszej instancji ze zgromadzonym materiałem dowodowym, co skutkowało tym, że zarzuty apelacyjne nie zostały rozpoznane; 4/ art. 233 § 1 w związku z art. 382 oraz art. 328 § 2 k.p.c., przez pominięcie części materiału zebranego w postępowaniu; Sąd Apelacyjny bezpodstawnie nie uzupełnił postępowania dowodowego, co skutkowało brakiem wyczerpujących ustaleń oraz pominięciem odmiennych ustaleń podnoszonych przez stronę w apelacji, a także brak wyczerpującego wskazania w uzasadnieniu wyroku dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, dla których dowodom pozostałym odmówił wiarygodności; 5/ art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 473 § 1 k.p.c., polegające na braku wszechstronnego i krytycznego rozważenia przez Sąd całości zebranego materiału dowodowego oraz poczynieniu ustaleń niezgodnych z materiałem dowodowym, zakładając istnienie ograniczeń dowodowych co do kwestii stanowiących istotę sporu, co jest niezgodne z faktami i w konsekwencji odmawiając wiarygodności wszystkim środkom dowodowym, opierając ustalenia na zakwestionowanych środkach dowodowych, wbrew zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego; 6/ art. 278 k.p.c., przez wadliwość postępowania dowodowego, a zwłaszcza pominięcie dowodów mających istotne znaczenie dla sprawy, co miało wpływ na wynik postępowania, tj. oceny zeznań świadków bez wiedzy biegłego oraz sprzecznej z doświadczeniem życiowym i bezzasadne podtrzymanie stanowiska Sądu Okręgowego bez jakiejkolwiek weryfikacji ze stanowiskiem ubezpieczonego zawartym w apelacji i wnioskami tego Sądu; 7/ art. 468 § 1 i § 2 pkt 3, 4 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c., polegające na nieprzeprowadzeniu przez Sąd pierwszej instancji czynności w celu uzupełnienia materiału dowodowego i w konsekwencji nierozpoznanie sprawy w zakresie charakteru pracy wykonywanej przez ubezpieczonego oraz braku należytego uzasadnienia dla w/w kwestii wobec podniesionych w apelacji argumentów błędów w protokole z zeznań świadków i ubezpieczonego; II/ naruszenia prawa materialnego: 1/ przez niewłaściwą wykładnię oraz błędne zastosowanie art. 32 w zw. z art. 184 ustawy, § 1 pkt 1 rozporządzenia, jak również naruszenie art. 227 k.p.c., polegające na nierozpoznaniu istoty sprawy w zakresie okresów pracy, charakteru pracy ubezpieczonego i w konsekwencji ustalenie zaniżonego stażu pracy oraz nierozstrzyganie o stażu w warunkach szczególnych; 2/ art. 184 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 32 ust. 1, 2, 3 i 4 i art. 27 ustawy emerytalnej w związku z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 rozporządzenia, przez przyjęcie, że za prace w transporcie można uznać jedynie prace wykonywane w przedsiębiorstwie z branży transportowej lub stricte o tym charakterze, bez uwzględnienia realiów technicznych i społecznych odległych okresów pracy, określenie co jest wyrobem, produktem w rolnictwie, który może być transportowany.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
