Postanowienie SN z dnia 22 października 2020 r., sygn. III PK 210/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa Stowarzyszenia "T." z siedzibą w P. na rzecz P.B.
przeciwko W. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 października 2020 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S.
z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt VI Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego strony pozwanej.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z 26 czerwca 2019 r. uwzględnił apelację pozwanego pracodawcy W. P. i zmienił wyrok Sądu Rejonowego w S. z 24 marca 2016 r. w ten sposób, że oddalił powództwo Stowarzyszenia „T.” wytoczone na rzecz P. B. o zapłatę należności za niewypłacone ryczałty za noclegi w okresie od 1 maja 2012 r. do 31 października 2015 r. Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo w znacznej części przyjmując, że wypłacone pracownikowi – kierowcy w transporcie międzynarodowym – diety nie obejmowały ryczałtów za noclegi. Sąd Okręgowy stwierdził, że pozwany pracodawca miał uregulowanie zakładowe i dlatego nie miały zastosowania przepisy powszechne rozporządzenia. Art. 77 § 5 k.p. nakazuje stosować przepisy wykonawcze, gdy pracodawca w aktach wewnętrznych albo w umowie o pracę nie uregulował należności z tytułu podróży służbowych. Pozwany uregulował kwestie należności z tytułu podróży służbowych, które przewidywały dietę i zwrot pracownikom wszystkich rzeczywiście poniesionych wydatków, przy jednoczesnym obwarowaniu zwrotu kosztów podroży, w tym kosztów noclegu obowiązkiem wykazania tych kosztów rachunkiem czy fakturą z wyłączeniem (pominięciem) prawa do oderwanych od rzeczywistych wydatków wypłat (świadczeń takich jak ryczałt za noclegi). W takiej sytuacji za niedopuszczalną można byłoby uznać tylko taką regulację, która prowadziłaby do niekompensowania pracownikowi rzeczywiście poniesionych i wykazanych kosztów. Niespornym było, że pozwany wypłacał powodowi w związku z odbywaniem podróży służbowych co miesiąc znaczne sumy pieniężne w postaci diet, pokrywających całość jego związanych z tymi podróżami wydatków. W sytuacji więc, w której powód nie przedstawił rachunków, z których wynikałoby, że faktycznie poniósł jeszcze jakieś niezrekompensowane mu przez pozwanego wydatki, brak było podstawy prawnej do nakazania pozwanemu zapłacenia na jego rzecz jeszcze dalszych należności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
