Postanowienie SN z dnia 8 września 2020 r., sygn. III KK 236/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 8 września 2020 r.,
sprawy D. M.
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 29 stycznia 2020 r., sygn. akt V Ka (…),
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G.
z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt II K (…),
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2.obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w G. wyrokiem z dnia 11 lipca 2019r. uznał oskarżonego D.M. za winnego popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 100 zł każda. Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego nawiązkę
w kwocie 10.000 zł na rzecz M. Ośrodka Rehabilitacyjno-Readaptacyjnego dla Dzieci i Młodzieży w G. .
Sąd Okręgowy w G. , po rozpoznaniu apelacji obrońcy oskarżonego,
w której podniesiono zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, obrazy przepisów postępowania i prawa materialnego oraz rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności, wyrokiem z dnia 29 stycznia 2020 r. zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
Od powyższego wyroku kasację złożył obrońca skazanego D.M. zarzucając:
1.rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:
1.art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegające na przeprowadzeniu wadliwej kontroli odwoławczej przez dowolną i wybiórczą ocenę dowodów, zwłaszcza wyeliminowanie opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 28 marca 2019 r., która stanowi, że u skazanego rozpoznano używanie środków psychotropowych, co w dalszej kolejności bezspornie winno świadczyć o jego uzależnieniu od tychże środków i tym samym prowadzi do błędnego ustalenia, że skazany usiłował wprowadzić do obrotu znaczną ilość środków psychotropowych, podczas gdy prawidłowo dokonana ocena dowodów prowadzi do logicznych wniosków, że skazany jako osoba uzależniona w myśl art. 4 pkt 15 ustawy z dnia 29 lipca 2005r o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał na własny użytek środki psychotropowe, czego następstwem było zastosowanie niewłaściwej kwalifikacji prawnej czynu w postaci art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 § 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co w konsekwencji doprowadziło do utrzymania w mocy wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 11 lipca 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K (…) i skazanie D. M. na karę 2 lat pozbawienia wolności;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
