Wyrok SN z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. II KK 63/19
Sygn. akt II KK 63/19
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Michał Laskowski (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński (sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
Protokolant Agnieszka Murzynowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Roberta Tarsalewskiego,
w sprawie G. W. oskarżonego z art. 231 § 1 k.k. i innych,
J. A. S. oskarżonego z art. 231 § 1 k.k.,
K. B. oskarżonego z art. 231 § 1 k.k.,
D. B. oskarżonego z art. 190 §1 k.k. i innych,
M. B. B. oskarżonego z art. 190 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 14 lipca 2020 r.,
kasacji, wniesionej przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w B.
- na niekorzyść,
od wyroku Sądu Okręgowego w (…)
z dnia 5 października 2018 r., sygn. akt V Ka (…)
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 8 lipca 2016r., sygn. akt II K (…),
uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Okręgowemu w Ł. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
G. W. został oskarżony o to, że:
I. w dniu 27 kwietnia 2012 r. na terenie Komendy Powiatowej w R., województwo (…), będąc funkcjonariuszem Policji, pełniąc funkcję Naczelnika Wydziału Kryminalnego Komendy Powiatowej przekroczył swoje uprawniania wynikające z ustawy Kodeks postępowania karnego, ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, a także rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów przymusu bezpośredniego i dwukrotnie uderzył zatrzymanego T. M. otwartą ręką w sytuacji, w której zachowanie T. M. nie wymagało zastosowania środków przymusu bezpośredniego, a ponadto znieważał T. M. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, czym działał na szkodę T. M., to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. i z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;
II. w dniu 27 kwietnia 2012 r. na terenie Komendy Powiatowej w R., województwo (…), będąc funkcjonariuszem Policji, pełniąc funkcję Naczelnika Wydziału Kryminalnego Komendy Powiatowej nie dopełnił ciążących na nim obowiązków wynikających z ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, polegających zwłaszcza na powinności ochrony życia i zdrowia innych osób przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, oraz powinności wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców w ten sposób, iż wspólnie i w porozumieniu z aspirantem J. S. oraz aspirantem K. B. dopuścił do zatrzymanego T. M. osoby postronne, to jest D. B. oraz M. B., a D. B. w obecności i za przyzwoleniem G. W. uderzał pięściami, kopał obutymi nogami, bił kulą ortopedyczną, znieważał słowami powszechnie uważanymi za obelżywe oraz groził pozbawieniem życia i zdrowia T. M. i w konsekwencji spowodował u zatrzymanego obrażenia ciała w postaci wybroczyn krwawych na głowie w okolicy ciemieniowej lewej, zasinień na powiekach obu oczu, szynowatych zasinień na grzbiecie po stronie lewej oraz pasmowatych zasinień w okolicy lędźwiowej lewej, obrzęku powłok miękkich głowy okolic potylicznej i czołowej po stronie lewej oraz okolicy prawego stawu skokowego, które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k., zaś M. B. w tych samych okolicznościach groził T.m. spowodowaniem uszczerbku na zdrowiu, to jest o czyn z art 231 § 1 k.k.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
