Postanowienie SN z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. II PK 117/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z powództwa J. S. i M. K.
‎przeciwko P. w W.
‎o odprawę pieniężną,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2020 r.,
‎skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego w W.
‎z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. akt XXI Pa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od powodów na rzecz pozwanego kwoty po 1350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 17 stycznia 2019 r., po rozpoznaniu apelacji pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego „P.” w W. (,,P”), zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 9 sierpnia 2018 r. w ten sposób, że oddalił powództwo J. S. i M. K. o odprawę pieniężną.

Sąd Okręgowy ustalił, że w dacie dokonania powodom wypowiedzenia zmieniającego restrukturyzacja pozwanego była już zakończona w związku z ukończeniem z dniem 30 czerwca 2014 r. procesu Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych. Wobec tego powodowie nie nabyli prawa do odprawy przewidzianej w art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 6 września 1999 r. (dalej jako ZUZP z 1999 r.). Pozwany wprowadził nowy ZUZP z dnia 12 września 2014 r. (dalej jako ZUZP z 2014 r.), a zatem miał obowiązek złożenia pracownikom wypowiedzeń zmieniających warunki pracy i płacy w celu dostosowania indywidualnych warunków zatrudnienia do postanowień wynikających z nowego ZUZP z 2014 r. Nowo przyjęty ZUZP w zdecydowanej części w zakresie warunków wynagradzania pozostał jednak bez zmian względem poprzedniego oraz nie pogarszał warunków pracy powodom w takim zakresie, że uniemożliwiałyby im faktycznie dalsze zatrudnienie. Pozbawiał natomiast pracowników prawa do odprawy z art. 245 poprzednio obowiązującego ZUZP z 1999 r. Zmiana ta nie była jednak dla pracowników odczuwalna, zwłaszcza, że przyznanie odprawy było ograniczone do enumeratywnie wymienionych przypadków. Odprawa na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP z 1999 r. przysługiwała po spełnieniu kumulatywnie dwóch przesłanek – zaistnienia szczególnego przypadku (restrukturyzacji bądź reorganizacji) przyczyn rozwiązania stosunku pracy oraz rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę w związku z zaistnieniem tych szczególnych przypadków. Celem tego przepisu było zagwarantowanie odprawy pracownikom w razie wypowiedzenia definitywnego umowy o pracę. Nie dotyczył więc wypowiedzeń zmieniających, których celem jest utrzymanie zatrudnienia.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się