USTAWA
z dnia 18 stycznia 1951 r.
o dniach wolnych od pracy
Art. 1. [Dni wolne od pracy] Dniami wolnymi od pracy są:
1) dni niżej wymienione:
a) 1 stycznia – Nowy Rok,
b) 6 stycznia – Święto Trzech Króli,
c) pierwszy dzień Wielkiej Nocy,
d) drugi dzień Wielkiej Nocy,
e) 1 maja – Święto Państwowe,
f) 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja,
g) pierwszy dzień Zielonych Świątek,
h) dzień Bożego Ciała,
i) 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
j) 1 listopada – Wszystkich Świętych,
k) 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości,
l) 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia,
m) 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia;
2) niedziele.
Art. 1a. [Dni wolne od pracy określone przez Prezesa Rady Ministrów] 1. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, dniem wolnym od pracy jest także dzień określony przez Prezesa Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, Prezes Rady Ministrów uwzględnia zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. [Przepisy uchylone] Tracą moc wszystkie przepisy, regulujące sprawę dni wolnych od pracy odmiennie od przepisów niniejszej ustawy.
Art. 3. [Podmioty odpowiedzialne za wykonanie ustawy] Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Rady Ministrów i wszystkim ministrom.
Art. 4. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.